Ασύμμετρη απειλή

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007
Αναρωτιέμαι ειλικρινά για πόσο ηλίθιους θέλουν να μας θεωρούν. Βγήκε κάποιος θλιβερός υπουργίσκος και μίλησε για 'ασύμμετρη απειλή' στο θέμα των πυρκαγιών. (Αυτό το ανθρωπάριο βρίσκεται εκεί με τις ευλογίες του προϊσταμένου του, ενός ανθρώπου εξίσου ασήμαντου και επικίνδυνου).

Έτσι είναι. Τα κάνουμε σαν τα μούτρα μας και για να σώσουμε το τομάρι μας, βρίσκουμε τον αόρατο εχθρό. Έτσι έκανε και στην Ισπανία το 2004 ο τότε πρωθυπουργός Αθνάρ (και ομοϊδεάτης του Έλληνα πρωθυπουργού). Επιθέσεις με 101 νεκρούς στα τρένα, και εκείνος για να σώσει το τομάρι του τα έριξε στη «βολικότατη» βασκική ΕΤΑ. Και λίγες μέρες αργότερα, έφαγε μαύρο. Και από τότε δεν τολμάει να βγει ούτε από το σπίτι του. ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ.

Έτσι και τούτοι εδώ. Κάψανε τον κόσμο, μηδέν μέτρα για πυρασφάλεια, για πυροσβεστική, για πολιτική προστασία, ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ των πολιτών, για ευαισθητοποίηση ακόμα και της γιαγιάκας στο βουνό που θα κάτσει η μαύρη να βάλει το φούρνο με το φαί και έξω θα έχει 9 μποφόρ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

Και τώρα φταίνε οι "ασύμμετρες απειλές". Και ρίξανε από κοντά και τα κουτσαβάκια τους δημάρχους τους, που ΞΑΦΝΙΚΑ ανακάλυψαν μπιτόνια με βενζίνη στα δάση των δήμων τους, τα οποία δάση ποτέ δεν καθάρισαν οι ίδιοι. Για να μην αναφερθώ στα έτερα κυβερνητικά κουτσαβάκια, της Δικαιοσύνης, που με τις δήθεν επείγουσες προκαταρκτικές έρευνες για τρομοκρατία πίσω από τους εμπρησμούς συντηρούν το "κλίμα".

Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει μεγαλύτερη 'ασύμμετρη απειλή' για την Ελλάδα από τον Νεοέλληνα. Την καταστροφή που έχει κάνει ο Νεοέλληνας δεν την έκανε ούτε Οθωμανός, ούτε Φράγκος (κουτόφραγκος, κατά τον Νεοέλληνα), ούτε Γερμανός.

Οφείλω να εξαιρέσω από το "Νεοέλληνας", μία κατηγορία: τον ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗ. Αυτό τον ΗΡΩΑ που τα δίνει όλα ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΩ.



Δεν νομίζω ότι έχω δει κάτι πιο σκληρό στη ζωή μου από ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι να σώσουν το σπίτι τους, τη γιαγιά τους, τα πρόβατα και τις κατσίκες τους.

Η εικόνα αυτή ισοπεδώνει τα πάντα. Με κάνει να τρομάζω, επειδή συνειδητοποιώ ότι είναι πολύ απλό να βρεθώ στη θέση τους. Και να χάσω τα πάντα και να ψάχνω τον υπεύθυνο. Και να ακούω τους άχρηστους στην ΤV να μου μοιράζουν ευρώ ως οικονομική στήριξη.

Κρατήστε τα ευρώ σας, κορίτσια. Έτσι κι αλλιώς, εσείς τα έχετε περισσότερη ανάγκη.

Burn, baby, burn (Part 2)

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2007
Μάλιστα. Αρπαξε πάλι η Πεντέλη... Εμ, έτσι είναι. Αφού πήγανε κάτι αδαείς και φυτρώσανε δενδράκια, καλά να πάθει το παλιοβουνό.
Τι καταπληκτικό θέαμα. Να βλέπεις το δάσος να καίγεται και από πάνω οι νεκροθάφτες: δημοσιογράφοι που καταγγέλλουν, κάτοικοι που καταγγέλλουν, δήμαρχοι που καταγγέλλουν, περαστικοί που καταγγέλλουν. Τι καταγγέλλουν? Το κράτος ασφαλώς.
Είναι γνωστό ότι είμαι κυνικός, αλλά και να θέλω να αγιάσω δεν μ' αφήνουν. Με τι να πρωτογελάσω?
  • Με τους κάτοικους που χτυπιούνται? Έκατσες εσύ ποτέ κυρά μου να αναρωτηθείς γιατί το σπιτάκι σου βρίσκεται σε τέτοιο υψόμετρο?
  • Με τους δημάρχους που 'κάνουν έκκληση' για αεροπλάνα? Όταν είναι για καμιά πλατειούλα με συντριβανάκι είστε πρώτοι. Να δώσετε κανά φραγκάκι για αντιπυρική προστασία, φυσικά δεν περνά από το μυαλό σας. Αλλά βέβαια έχετε το ακαταλόγιστο. Σας ψήφισαν.
  • Με τους πολιτικούς που δηλώνουν ότι όπου ήταν δάσος, θα μείνει δάσος? Δεν λέτε καλύτερα όπου ήταν δάσος θα γίνει γκαζόν σε βίλες, να συνεννοηθούμε?
Τίποτα τίποτα. Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι το τσιμέντο που ξεφυτρώνει στα δάση το ρίχνουν οι εξωγήινοι. Τα αυθαίρετα τα νομιμοποιεί ο Χαρούλης ο Potter και το ρεύμα το δίνει η μάγισσα Φούρκα (αυτή με την ελιά στη μύτη).
Αλλη εξήγηση δεν υπάρχει στη χώρα των αθώων...

Pure and simple

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2007
Είχα κάνει κάτι δηλώσεις σε προηγούμενο post ότι δεν θα πάω πουθενά και καλά να περάσετε όσοι φύγετε και τέτοια. Όμως, έκατσε -που λέμε- να πάω στο αγαπημένο μου νησί και ήταν αδύνατον να πω όχι.
Ο λόγος για την Αστυπάλαια. Τι περιμένετε να σας πω τώρα; Αν είναι ωραία; Λάθος άνθρωπος. Το νησί το λατρεύω, το λατρεύω, το λατρεύω.

Θα μου πείτε, γούστα είναι αυτά. Απλά, η Αστροπαλία έχει ό,τι 'γουστάρω' για να περάσω καλά και το βασικότερο: έχω πάει με όλες τις δυνατές συνθέσεις: 'ζευγαρωμένος', 'απελπισμένος', 'κουρασμένος', 'χύμα'... και η Αστυπάλαια είχε τον τρόπο της να με κάνει να περάσω καλά και να φύγω με την υπόσχεση να γυρίσω.

Με την παρέα για κάποιο περίεργο λόγο μάς κόλλησε ένα τραγούδι των Lightning Seeds, που κατά σύμπτωση ταιριάζει απόλυτα με την Αστυπάλαια: Pure and Simple...

Καλή μου πεταλούδα του Αιγαίου, γλυκύτατη μου Αστυπάλαια, ευχαριστώ για όλα και θα τα ξαναπούμε. Να το ξέρεις!

mind the Rexona

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2007
Χτες ήμουν στις καλές μου και ευχόμουν στον κόσμο να πάει διακοπές και να περάσει καλά και εμείς να χαρούμε την άδεια Αθήνα. Το γρουσούζεψα όμως, γιατί δεν πέρασε ένα 24ωρο και άρχισα την γκρίνια.
Διάβαζα σήμερα στις ειδήσεις του in.gr για την ταλαιπωρία του κόσμου με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, επειδή έχουν αραιώσει τα δρομολόγια και καλά λόγω Αυγούστου. Το θέμα όμως είναι ότι ο κόσμος είναι πολύς.
Το ζω και εγώ αυτό: πάω σε εκείνο το ρημαδομετρό και βλέπω το πινακάκι να γράφει 7-10 λεπτά αναμονή και αρχίζω τα.... ισπανικά. Περιμένεις περιμένεις, μαζεύεται ο κόσμος της 'άδειας΄ Αθήνας και μόλις σκάσει μύτη το τρένο, γίνεται το τέλειο έγκλημα. Ήθελα μόνο να πιάσω στα χέρια μου εκείνη που με το γλυκανάλατο ύφος μάς λέει please mind the gap... Αμα πέσεις στα χέρια μου, έχεις να φας ένα γκαπ....
Και περνάμε στο βαγόνι (και σόρρυ αν τρώτε τώρα που διαβάζετε): Εδώ έχουμε το απόλυτο fashion show, αλλά σε ταινία επιπέδου 'ο ταμτάκος στο ναυτικό'. Μου έμαθαν όλοι την παντόφλα και το αμάνικο. Εντάξει! εντάξει! Ας μην γίνομαι ρατσιστής. Συγγνώμη. Όλοι έχουν δικαίωμα στο αμάνικο και στη σαγιονάρα. Αλλά για εκείνο το Rexona, κανείς δεν άκουσε τίποτα?
Τι έλεγα? Α ναι. Τα δρομολόγια. Έτσι που λέτε. Σου λέει πήγε Αύγουστος, άδεια η Αθήνα. Αδειο είναι το κεφάλι τους, βασικά, αλλά τα έχουμε πει χιλιάδες φορές. Μηδέν επαφή με την πραγματικότητα. Και ανίκανοι και άχρηστοι. Ελπίζω μόνο να τους έχουν μιλήσει για το Rexona.

Αντε καλό μήνα...

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2007
Αύγουστος. Πότε ήρθε ο Αύγουστος, ούτε που το κατάλαβα. Έτσι κι αλλιώς από πέρυσι το καλοκαίρι ζούμε ένα παρατεταμένο καλοκαίρι. Χειμώνας δεν ήρθε ποτέ, κάτι μπουφάν που πήραμε αναγκαστήκαμε να πάμε μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη για να τα φορέσουμε, οπότε εδώ είμαστε πάλι. Αύγουστος.
Σήμερα έσκασαν μύτη κάτι ατομάκια με βαλίτσες στο γραφείο. Γελούσαν και τα μουστάκια τους. Όλοι μιλούν για διακοπές, νησί, πλοίο, εισιτήριο μπλα μπλα.
Οι δικές μου διακοπές αργούν αρκετά, αλλά εγώ το επέλεξα. Δεν γκρινιάζω.
Όσοι είναι να φύγετε, στο καλό να πάτε. Και μην μου αρχίσετε τη γκρίνια, άργησε το πλοίο, ακριβός ο φραπέ (συγγνώμη, όλοι φρέντο πίνετε) στη 'Ρομίλντα' και άλλα τέτοια. Διακοπές πάτε, παρέα θα είστε. Χαλαρώστε και βγάλτε τα καβούρια από την τσέπη.
Εμάς αφήστε μας εδώ. Να χαρούμε την Αθήνα, να παρκάρουμε και να κυκλοφορήσουμε με την άνεσή μας, να πάμε σε καμιά κοντινή παραλία, να κάνουμε καμιά βόλτα στο βουνό (ωχ! βγήκα από το θέμα!).
Τέσπα, άντε με το καλό. Υπόσχομαι να μην γελάσω πονηρά όταν θα σας δω να γυρίζετε με κάτι μούτρα μαυρισμένα, αλλά κρεμασμένα μέχρι το πάτωμα... Ο Γελαστούλης κοροϊδεύει