Ταινίες που ξαναείδα

Τρίτη 20 Μαΐου 2008
Τρεις ταινίες που ξαναείδα πρόσφατα:

Νueve Reinas. Η απατεωνία σε όλο της το μεγαλείο. Προφητική ταινία για την Αργεντινή, αφού περιγράφει τα κακά που έρχονταν μετά από δέκα χρόνια νεοφιλελευθερισμού (1989-1999). Κοινώς, η ώρα του λογαριασμού πλησίαζε επικίνδυνα (κρίση του 2001) και μεταξύ κατεργαραίων, μηδέν ειλικρίνεια. Έχει μπόλικο Μπουένος Αϊρες και σχετικά απροσδόκητο τέλος.
Das Leben der Anderen. Χωρίς σχόλια. Όλες οι δικτατορίες –άσχετα με το ποιος είναι στο κάδρο- χρησιμοποιούν τη ρουφιανιά για να επιβιώσουν. Θυμάμαι όταν βγήκα από το σινεμά και άκουσα έναν τύπο να αναρωτιέται: όλες αυτές οι στρατιές των ρουφιάνων πού βρήκαν δουλειά; Τι να σου πω, χρυσέ μου; Τράβα ρώτα τους εγχώριους νοσταλγούς.

Ηistorias Minimas. Μου λείπει η Παταγονία και ας έχουν περάσει μόλις επτά μήνες. Αυτή η ταινία την προσφέρει απλόχερα. Road movie με εξωφρενικές, αλλά ανθρώπινες ιστορίες. Όποιος την βρει σε torrent, ας την κατεβάσει. Την έχω χωρίς υπότιτλους και τη δανείζω ευχαρίστως σε όποιον γενναίο θέλει να την παλέψει με τα ισπανικά που μιλάμε στην Αργεντινή (καλά, μην σπρώχνεστε!). Ο γέρος που παίζει είναι όλα τα λεφτά.

0 έδειξαν τα νύχια τους: