Κάποιος (το) γιορτάζει

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008
To παρόν blog σήμερα γιορτάζει. Για πολλούς λόγους:

*Καταρχήν, αν κοιτάξετε σήμερα το ημερολόγιο θα δείτε την εξής φρασούλα: Σύναξις των Αγίων Δώδεκα Apos. Για το τι ακριβώς ειπώθηκε στη σύναξη, απευθυνθείτε στον γνωστό Μάκη, ο οποίος διαθέτει οπτικοακουστικό υλικό. Ευχαριστώ για τις ευχές, δεν θέλω δώρα. Μου φτάνει η αγάπη του κόσμου (Ένα καινούργιο iPOD, για να τελειώνουμε).
* Συμμετέχουμε στη χαρά των Ισπανών, αρκετών Καταλανών και ολίγων Βάσκων για την κατάκτηση του Euro. Asi que los españoles la levantaron la jodida. (έτσι λοιπόν, οι Ισπανοί το σήκωσαν το γαμ****). Πώς θα το έλεγαν αυτό στα γερμανικά; Δεν έχει σημασία. Δεν άξιζε να έχει σημασία.
* Γιορτάζουμε επίσης το γεγονός ότι οι «έγκυροι» και «σπουδαίοι» δημοσιογράφοι, τηλεορασούδες, πρωινούδες και λοιπά τεμάχια, μας άδειασαν τη γωνιά και πήγαν να ξεκουραστούν. Υποθέτω ότι θα επιστρέψουν μόνο σε περίπτωση που καεί 10% περισσότερη δασική έκταση από την περσινή. Στο καλό να πάνε. Έχω τη φρικτή υποψία ότι δεν θα λείψουν σε κανέναν. Παράδειγμα: στη θέση της Ποπάρας της Τσαπανίδου και του πνευματικού της, παίζει Γκούφι. Νeed i say more?
* Τέλος, γιορτάζουμε την absolut στιγμή του κάθε καλοκαιριού: Επιστρέφει στη μικρή μας οθόνη το «Ρετιρέ»! Πώς θα ζήσω εγώ αν δεν ξαναδώ τη μαγκιά της Χαρούλας Πεπονάκη, το κόκκινο μαλλί της Κούλας Αγαγιώτου, το φρικιό Τζόις Ευείδη, τα λαχούρια και τον λασπωτήρα του Παύλου Ευαγγελόπουλου και το απείρου γούστου σπίτι της Κατερίνας Γιουλάκη; Ε; Ε;
Και μην ξεχνάτε: Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας!

0 έδειξαν τα νύχια τους: