Τα «Τηλιανά» (επίλογος)

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008
Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ άλλο με τα «Τηλιανά», όμως, δεν με αφήνουν ήσυχο. Είναι και αυτές οι TV που παίζουν ολημερίς γύρω μου και κολάζομαι...
Είναι χαριτωμένοι οι δημοσιογράφοι: προσεγγίζουν το θέμα των γκέι γάμων με ρατσισμό και αηδία, τα οποία φροντίζουν να καλύπτουν πίσω από χαμογελάκια, χαχανάκια, γαρύφαλλο στ' αφτί και τσαχπινιά στο μάτι.
«Πώς να σας αποκαλούμε;» ρωτούσε με απορία 4χρονου ο κυρ Γιώργος ο Οικονομέας.
«Αχ καλέ δήμαρχε, εκεί που αλλάζατε τα στέφανα, δεν νοιώσατε έναν ενδοιασμό για την πράξη σας;» ξαναρωτούσε με το χαμόγελο της μελαχροινής ξανθιάς η κυρά Πόπη η Τσαπανίδου.
Τι άλλο να πεις εκτός από τα λόγια του Τσαρούχη: «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Προφανώς μπορείς από ηλεκτρολόγος να γίνεις κομμώτρια, ύστερα ταμίας σούπερ μάρκετ, από εκεί πεταλωτής, μετά δημοσιογράφος και τελικά καθηγητής Πανεπιστημίου. Και να ρωτάς ό,τι σου κατέβει.
Το πιο χαριτωμένο όμως ήταν το θέαμα ενός ευτραφούς με ροδαλά μαγουλάκια. Τον βλέπω συχνά πυκνά στην TV να υπερασπίζεται τα Θεία, αλλά δεν θυμάμαι ποτέ το όνομά του. Επίσης, δεν έχω καταλάβει τι δουλειά κάνει, αν και σχετικά πρόσφατα τον είδα να κλαίει πίσω από τον μακαριστό. Go figure.
Ο εν λόγω λοιπόν, αφού ειρωνεύτηκε τον δήμαρχο Τήλου που ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον διέταξε με παρατεταμένο το δάκτυλο «να κοιτάξει τα προβλήματα των κατοίκων!».

Και όταν ένας δημοσιογράφος του είπε ότι βγαίνει δήμαρχος πολλές τετραετίες, ο μεσιέ με τα ροδαλά μαγουλάκια απεφάνθη: «και εγώ να ήμουν εκεί, απουσία άλλου δημάρχου, θα έβγαινα δήμαρχος συνέχεια».
Καλέ μου χοντρούλη, άκουσε λίγα πραγματάκια να μαθαίνεις: ο δήμαρχος νοιάζεται και με το παραπάνω για την Τήλο. Μέχρι και καταμαράν χρεώθηκε να αγοράσει για να πηγαίνει ο κόσμος στη Ρόδο να κάνει καμιά εξέταση και να πληρώνει την εφορία. Σιγά που θα περίμενε το Κράτος.
Φοβάμαι, τζουτζούκο μου, ότι εσύ ούτε μια εβδομάδα δεν θα άντεχες με τους κατοίκους της Τήλου. Trust me.
Έπειτα, γιατί τους υποτιμάς; Νομίζεις ότι οι κτηνοτρόφοι και οι ψαράδες είναι κρετίνοι; Ψηφίζουν έναν οποιοδήποτε γιατί δεν υπάρχει άλλος;

Καλό είναι να γνωρίζεις ότι εκεί οι άνθρωποι είναι πιο απαιτητικοί από εμένα τον ηλίθιο που ψηφίζω δήμαρχο για να ΜΗΝ μου μαζεύει τα σκουπίδια.
Στην κάθε Τήλο αυτής της χώρας, ο δήμαρχος είναι τα πάντα: πρωθυπουργός, γιατρός, μαμή, καπετάνιος, ψαράς, μπακάλης, κουβαλητής. Μέχρι και την αγελάδα πρέπει να ξεγεννήσει.

Κατάλαβες; Μπορείς τώρα να μαζέψεις το δάκτυλό σου;

Αλλά αυτή είναι η κοινωνία μας: To πρόβλημα δεν μπορούμε ποτέ να το κοιτάξουμε στα μάτια και να βρούμε μια λύση. Πάντοτε να παριστάνουμε ότι δεν υπάρχει.
Ή για να το πω διαφορετικά: Είμαστε με την πέτρα στο χέρι έτοιμοι να την πετάξουμε σε όποιον αντιπροσωπεύει το «ενοχλητικό», όπως εμείς το ορίζουμε.
Όμως θαυμάζουμε και χειροκροτούμε το «καθωσπρέπει». Τη γραβάτα, το ωραίο λεξιλόγιο, το λαμπερό και καθαρό πρόσωπο: τι σημασία έχει αν αυτός ο «καθωσπρέπει» βαράει τη γυναίκα του, κατεβάζει από το ίντερνετ φωτογραφίες γυμνών παιδιών, βγάζει από τη φυλακή έμπορους ναρκωτικών, κάνει βίζιτες για να χτίσει εξοχικά, λαδώνει πολιτικούς για να καταστρέψει το περιβάλλον; Είναι καθωσπρέπει και «δεν δίνει δικαίωμα». Αυτό μας αρκεί. Για να γίνει πρότυπο.

Βλέπετε, ο «καθωσπρέπει» δεν έχει τα μούτρα της λεσβίας που παντρεύτηκε ή του Βαλλιανάτου με το σκούφο και το αμάνικο.
Αυτή είναι η κοινωνία μας. Κοινωνία Ώρα -1.

0 έδειξαν τα νύχια τους: