Ο ώριμος υπουργός

Διάβασα στο in.gr τις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ώριμη να δεχθεί την επέκταση του Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. «Ίσως να είναι στο μέλλον» απεφάνθη.
Καταρχήν, χρυσούλι μου, η ελληνική κοινωνία ενδεχομένως να μην είναι ώριμη να δεχθεί το Σύμφωνο και για τα ετερόφυλα ζευγάρια, οπότε τι τα θέλεις;
Δεύτερον δεν έχω καταλάβει ποιος ακριβώς καθορίζει το βαθμό ωριμότητας μιας κοινωνίας; Ο παπάς, ο δάσκαλος, ο στρατηγός, ο υπουργός; Ποιος;
Να φέρω ορισμένα παραδείγματα;
Μέχρι το 1950, οι γυναίκες στην Ελλάδα δεν ψήφιζαν (για την ιστορία, η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, η Ελένη Σκούρα, πέθανε άπορη το 1991 σε γηροκομείο. Αθάνατη Ελλάδα!). Οι γυναίκες λοιπόν δεν ψήφιζαν. Κάποια συντηρητική κυβέρνηση πήρε την απόφαση, το 1952, να αποκτήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Ήταν θέμα ωριμότητας; Η ελληνική κοινωνία του 1950 ήταν φτωχή, πεινασμένη και ρημαγμένη από Κατοχή και Εμφύλιο, πιστεύετε ότι είχε καμιά σκασίλα για τη γυναικεία ψήφο; Κάποιος όμως αποφάσισε να το κάνει.
Αλλο παράδειγμα: Στην Ελλάδα δεν ισχύει η θανατική ποινή. Όταν ακούμε ότι ένας πατέρας σκότωσε το παιδί του, εννέα στους δέκα να ρωτήσεις, θα σου πουν «ο άνθρωπος θέλει κρέμασμα». Με λίγα λόγια, η κοινωνία δεν είναι ώριμη να δεχθεί ότι ο παιδοκτόνος θα «φάει» 16 χρόνια ισόβια και μετά θα βγει έξω. Κάποιος όμως αποφάσισε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πιο σημαντική ό,τι και να γίνει. Και πήρε την απόφαση.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι την ωριμότητα την καθορίζουν οι Αρχές που σαν κοινωνία καλείσαι να υπηρετήσεις. Και τα όποια ζητήματα, τα κοιτάς στα μάτια και τα λύνεις. Δεν παριστάνεις ότι δεν υπάρχουν, επικαλούμενος την ωριμότητα.
Για αυτό, υπουργάρα μου, πες ότι φοβάσαι το πολιτικό κόστος και τον παπά που σε εξομολογεί να τελειώνουμε. Ξέρεις ότι τα ομόφυλα ζευγάρια που παντρεύτηκαν, αν τους ακυρώσεις το γάμο, θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και θα δικαιωθούν. Και εσύ θα υποχρεωθείς να το δεχθείς και θα λήξει το θέμα. Μόνο που σαν χώρα θα έχουμε γίνει και πάλι ρεζίλι.
Εσύ, βέβαια, θα έχεις σώσει την ψυχή σου. Και ήσυχος -εκεί στον Παράδεισο- θα τρως το ώριμο μηλαράκι που θα έχει πέσει από το δέντρο...
Καλή σου όρεξη.