Greek Psycho

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008
Ο Νίκος Σεργιανόπουλος γενικά μου ήταν άγνωστος. Τον παρακολουθούσα αραιά και πού στους «Δύο Ξένους» και ως εκεί. Ή μάλλον, είχα διαβάσει και για την περιπέτειά του με τα ναρκωτικά. Τώρα μπορώ να πω το «ως εκεί».
Προφανώς σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει ένα τέτοιο τέλος. Περισσότερο όμως και από αυτό, σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει το τέλος που του επιφύλαξε η ελληνική τηλεόραση: ώρες ατελείωτης φλυαρίας από δημοσιογράφους, ξανθιές και μελαχροινές, ειδικούς και μη, δικηγόρους, συναδέλφους και πάει λέγοντας. Κροκοδείλια δάκρυα, ρατσισμός, κανιβαλισμός και λαγνεία της φρίκης για τον κόσμο των «καθωσπρέπει» και τη κλειδαρότρυπά του.
Κανείς δεν εκτίμησε τελικά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος κράτησε για τον εαυτό του τα «πάθη» του. Τα έζησε στη σφαίρα της ιδιωτικής του ζωής, χωρίς ποτέ να παραστήσει τον τιμητή κανενός.
Και αν ο δράστης τού κατάφερε 21 μαχαιριές, η ελληνική τηλεόραση φρόντισε να γυρίσει όσο πιο δυνατά μπορούσε το μαχαίρι μέσα στην πληγή.
Συγχαρητήρια σε όλους τους.

0 έδειξαν τα νύχια τους: