Διάβασα κιόλας

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008
Στις διακοπές της Νάξου, έκτος από το να τρώω, να οδηγώ, να κολυμπώ και να βγάζω φωτογραφίες, δέησα να διαβάσω και κανά βιβλίο. Πέντε για την ακρίβεια.
1. Ένα πολιτικό για την Αργεντινή, εντελώς αδιάφορο, επομένως να μην πρήζω κανέναν. Για την ιστορία λέγεται: Isabel Perόn, intimidades de un gobierno του Julio González.
2. Los girasoles ciegos του Alberto M
éndez. Αληθινές ιστορίες από την εποχή μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο. Όπως λέει και ο συγγραφέας, «ιστορίες που διηγήθηκαν χαμηλόφωνα άνθρωποι, που δεν ήθελαν να πουν παραμύθια, αλλά να μιλήσουν για τους φίλους τους, για τους εξαφανισμένους συγγενείς τους, για ανεπανόρθωτες απουσίες. Ιστορίες σε εποχές σιωπής, όταν προκαλούσε φόβο να ξέρει κάποιος ότι γνωρίζεις...».
3. Έπεσε στα χέρια μου μάλλον τυχαία το βιβλίο του Κώστα Ουράνη, Ισπανία (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Η ιστορία της χώρας και οι εντυπώσεις ενός ανθρώπου που βρέθηκε εκεί στα περίεργα χρόνια της Δεύτερης Δημοκρατίας (1931-1936). Ευχάριστη έκπληξη.
4. Ανακάλυψα τον Αλεσάντρο Μπαρίκο μέσα από το Χωρίς Αίμα (εκδ. Πατάκη). Σύντομο, με ένα περίεργο μπλακ χιούμορ, δυνατές εικόνες, αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρος ότι μου άρεσε. Ίσως και να έφταιγε η πολλή άμμος που με χτύπαγε στην πλάτη. Μάλλον πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο με το Μετάξι. Έτσι μου είπαν.

5. Τελευταίο και... πιο καταπληκτικό: Χαρούκι Μουρακάμι, Σπούτνικ Αγαπημένη (εκδ. Ωκεανίδα). Το διάβασα μονορούφι με έναν φραπέ στο χέρι. Νομίζω ότι θα γινόταν ωραιότατο θρίλερ. Το τέλος λίγο με απογοήτευσε πάντως.

0 έδειξαν τα νύχια τους: