Οι επιλογές

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008
Διάβασα διάφορα post για την ομιλία Καραμανλή στην ΚΕ της ΝΔ. Μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψε η Κατερίνα, ο Αρκούδος και ο Φώτης. Δύσκολα θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί τους.
Η ΝΔ εξακολουθεί να λειτουργεί όπως η ΕΡΕ το 1960. Αρχηγού παρόντος (και μάλιστα με τέτοιο επώνυμο) οι υπόλοιποι στέκονται προσοχή. Και χειροκροτούν για ώρες, επειδή ξέρουν ότι χωρίς αυτόν είναι χαμένοι. Έτσι και γίνουν εκλογές, όχι απλά θα χάσουν την εξουσία, αλλά καμιά 40αριά από δαύτους θα περνάνε από το Σύνταγμα μόνο για να ταΐσουν τα περιστεράκια. Είναι βλέπετε και οι ρεζερβέ έδρες για τους γιους και τις κόρες, οπότε δεν μένουν και πολλές για την πλέμπα. Και αν χάσουν την έδρα, οι περισσότεροι θα ρημάξουν. Τόσο πολύ που θα καταντήσουν γραφικοί με τις «παρεμβάσεις» τους.
Όσο για τους «αντάρτες», απλά μου θύμησαν μια φράση του Βρετανού πρωθυπουργού Ουίνστον Τσόρτσιλ (νομίζω): Δυστυχώς ορισμένοι άνθρωποι είναι πιο ασήμαντοι και από όσο και οι περιστάσεις θα τους ήθελαν να είναι.

Αλλά τι να το κάνεις; Στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς δεν παράγεται πολιτική. Οι ίδιοι οι βουλευτές κάνουν παραπολιτική, την οποία στη συνέχεια περιφέρουν ως άποψη ορισμένοι πλασιέ-δημοσιογράφοι: Δευτέρα παίζει ο ανασχηματισμός, Τρίτη οι πρόωρες, Τετάρτη η διαγραφή κανενός ασήμαντου, Πέμπτη οι ψυχολογικές μεταπτώσεις του πρωθυπουργού (είναι προβληματισμένος, είναι εκνευρισμένος, είναι φουσκωμένος, πρήστηκαν τα μάτια του, έχει καούρες), Παρασκευή τα σενάρια συνεργασίας. Σάββατο-Κυριακή, ο θίασος αργεί.

Λατρεύω όμως τα μικρότερα μαγαζάκια. Πάρτε τον ΛΑΟπρόεδρο Γιώργο για παράδειγμα. Ξαφνικά βάζει όρους συνεργασίας με τη ΝΔ: να εγκαταλείψει τη χώρα η Ντόρα, να πέσει φωτιά να κάψει την παράγκα του Ρουσόπουλου, να μείνουν στην ίδια τάξη τα παιδιά της Μάρας και να βραχυκυκλώσουν όλα τα κλιματιστικά που έβαλε ο Κυριάκος στο πολιτικό του γραφείο. Επιπλέον, μας αποκάλυψε ότι βουλευτές της ΝΔ τον συμβουλεύονται. Το άκουσα και αυτό. Αλλοι πάνε στον πνευματικό τους, άλλοι στον ψυχολόγο, άλλοι στη μάνα τους, άλλοι στην γκόμενα, άλλοι στην πλατεία Κουμουνδούρου για να ξελαμπικάρουν και άλλοι πάνε και τα λένε στον Γιώργο. Ο νέος στρατάρχης Παπάγος της πεφωτισμένης λαϊκής δεξιάς.

Δυστυχώς, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα στην Αριστερά. Δεν μιλάω για την Αλέκα, αυτή ζει στον κόσμο των πουλιών. Οι άλλοι του Συνασπισμού είναι χειρότεροι: ο κυρ Αλέκος μας είπε ότι αντί για γάμο με το ΠΑΣΟΚ, καλύτερα να πάνε για πουρνάρια. Και ο Αλέξης συμπλήρωσε ότι δεν θέλει να τους δώσουν ένα κοκαλάκι να γλείφουν.
Υποθέτω ότι στη γλώσσα του ΣΥΝ, τα κόκαλα είναι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τα πουρνάρια η μη συνεργασία ή αλλιώς η λεγόμενη «αριστερή διακυβέρνηση». Μάλιστα. Mαχαίρι να πάρω για τα πουρνάρια; 
Κοίταξτε να δείτε, παλικάρια μου: αν πραγματικά ξέρατε τι θέλετε (κυρίως τι ΔΕΝ θέλετε) δεν θα φλυαρούσατε τόσο.
Κάντε και έναν κόπο: αποκτήστε εκ νέου μια αίσθηση του ΜΕΤΡΟΥ. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι το 5%. Τα υπόλοιπα -εκείνα τα 12άρια και 15άρια των δημοσκοπήσεων- είναι θεωρητικά.
Τέλος, λάβετε λίγο υπόψη σας ότι εκείνο το ευλογημένο ποσοστό των ψηφοφόρων που βγάζει κυβέρνηση (αυτό το 5-6% που μετακινείται) δεν συγκινείται καθόλου με ατάκες τύπου «ε, ας μην υπάρχει και κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές, who cares?».

Ο Σημίτης είχε πει μια σοφή ατάκα: αυτή είναι η Ελλάδα. Πράγματι. Ένα μάτσο παράγκες που η κάθε μία πιστεύει ότι είναι τουλάχιστον The Mall Athens. Και όλες μαζί περιφέρουν τη θλιβερή τους πραμάτεια σε καθημερινή βάση. Και εμείς σε ρόλο γκρινιάρη κομπάρσου.

Θα αλλάξει κάτι; Γιατί να μην αλλάξει; Εδώ η Λιάνα και ο Τζίμης φωτογραφήθηκαν με την Γιάννα (η Λιάνα εννοείται με τσιγάρο στο χέρι. Απλά ο personal assistant Νο 1.345 της Γιάννας είχε φροντίσει να ρουφά τον καπνό).

Και για να σοβαρευτούμε: προσωπικά δεν ζητάω από τους πολιτικούς να μου κάνουν τη ζωή καλύτερη. Ζητώ να μου δίνουν επιλογές, ώστε εγώ ο ίδιος να κάνω τη ζωή μου καλύτερη. Τους είναι τόσο δύσκολο; Αλλοι με λιγότερα φράγκα κάνουν περισσότερα.

16 έδειξαν τα νύχια τους:

Ανώνυμος είπε...

Καλά δεν το ήξερες ότι ο Γιώργος (του ΛΑΟΣ ντε) είναι και η πρώτη ξομολογήτρα; Αφού σου λέει όλοι οι χαροκαμμένοι εκεί πάνε για να πουν τον πόνο τους.

Όσο για τον sexy ή cool Alexis (διαλέχτε και πάρτε τώρα που γυρίζει), τι να πω; Τα λες τόσο καλά, που με αφήνεις άφωνο. Όπως πάντα βέβαια, φανταστικέ μου αργεντίνε...σλούρπ!!!! (μου έχει τάξει τζάμπα ταξίδι για Αργεντινή και γλείφω προκαταβολικά...)

Τι ζητάω εγώ από τους πολιτικούς μου; Να μην με κοροϊδεύουν στα μούτρα και να μου κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Όχι καλύτερη (καλά αν μπορούν και να μου τη κάνουν, δεν θα πω και όχι), αλλά ευκολότερη. Και έτσι καταλήγουμε στο θέμα των επιλογών που θίγεις!!!

Ανώνυμος είπε...

Τουλάχιστον να γινόντουσαν λιγότερο φορτικοί..

Ανώνυμος είπε...

Κανονικά η Ελλάδα είμαστε εμείς.

Ωραία ανάλυση πάντως.

Καλό βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται το τελευταίο διάστημα στο μυαλό του πρωθυπουργού και αδυνατώ.

Οκ, ας ξεχάσουμε την παραπάνω πρόταση.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο κείμενο.
Αυτή είναι η Ελλάδα και αυτός είναι και ο κόσμος. Δε βλέπεις τι γίνεται στις ΗΠΑ; "Συγνώμη, φορολογούμενοι, που σας παίρνουμε τα λεφτά για να τα δώσουμε στη Γουόλ Στριτ, θα προσπαθήσουμε στο μέλλον να σας επιστρέψουμε μερικά (εδώ γελάνε, χα χα).
Αν τους ήταν εύκολο να είναι καλοί στη δουλειά τους οι Έλληνες πολιτικοί, θα πήγαιναν πραγματικά να βρουν καμιά δουλειά.
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Μ' άρεσε το πρόγραμμα από Δευτέρα έως Παρασκευή... Σαν τα στρουμφάκια ένα πράγμα: να περιμένουμε πότε θα πάρει άδεια ο θίασος :)

Ανώνυμος είπε...

Είμαστε αρκετοί τελικά...Κάτι είναι κι αυτό, μια παρηγοριά, μια ελπίδα, μόνο που αυτό που ζητάς στο τέλος, το αυτονόητο, είναι η ουσία της πολιτικής, η ίδια πολιτική, άρα όποιος το ενστερνιστεί, θάχει φύγει απ' τον πάτο και θ' αρχίσει ν' ασκεί πολιτική με την πραγματική της έννοια.Τους συμφέρει, αυτό θέλουν;Δεν νομίζω, γιατί αυτό είναι πραγματική επανάσταση, να μπορείς να επιλέγεις.Την καλημέρα μου.
Πολυτέλειες νομίζω, αν δεις τι γίνεται σήμερα, ο καπιταλισμός βρυγχάται, στα τελευταία του, δύσκολα και πολύπλοκα θα γίνουν τα πράγματα.Θα δείξει...

Ανώνυμος είπε...

Είδες που φτάσαμε Apos! να ζητάμε να ασκήσουμε το δικαίωμα της επιλογής. βέβαια αν το δεις απο μια άλλη οπτική, επιλογή έχεις, απλά μεταξύ των χειρότερων. Ενώ κανονικά θα έπρεπε να ζητάς να σου κάνουν τη ζωή καλύτερη. αυτος είναι ο ρόλος τους.

Ανώνυμος είπε...

Από τη στιγμή που ο Έλληνας ψηφίζει αυτόν που θα του διορίσει το παιδί του στο δημόσιο κι εκείνον που θα του νομιμοποιήσει το αυθαίρετο, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα. Τα πάντα είναι θέμα παιδείας, καλέ μου αργεντίνε, και στο Ελλαδιστάν παιδεία δεν υπάρχει.
Όπως σοφά είπε και ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος ζούμε σε ένα απέραντο φρενοκομείο.

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει αυτό που έγραψες apos.
Ειλικρεινά ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου.
Τη καλησπέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε το κείμενο σου. Κανονικά θα έπρεπε να ζητάμε να μας κάνουν τη ζωή καλύτερη και όχι να μας δίνουν τις επιλογές. Εξάλλου γι αυτό πληρώνονται. Εγώ από την άλλη θα ζητούσα απλά, να κάνουν ότι υποσχονται. Ακόμα και αν δεν υπόσχονται κάτι σημαντικό, αυτά που υπόσχονται να τα κάνουν. Ακόμα και αν δεν αφορούν την πολιτική, αλλά την παραπολιτική. Τουλάχιστον όταν τους ψηφίζεις να ξέρεις τι ακριβώς σε περιμένει.

Καλό βράδυ αpos!

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς ως ιδεολογία και πρακτική, το μη χείρον βέλτιστον όχι απλώς το ψάχνεις με το μικροσκόπιο ανάμεσα στους πολιτικάντηδες, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν υφίσταται καν. Προσυπογράφω το κείμενο σου

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απολύτως αλλά η βασική διαφορά είναι ότι αυτοί που κάνουν περισσότερα με λιγότερα φράγκα, το κάνουν γιατί τα έχουν ανάγκη. Οι δικοί μας προφανώς όχι...
Επίσης στην αρχή συμπαθούσα τον Τσίπρα,πλέον έχει μονίμως αυτό το εξυπνακίστικο μειδίαμα του παντογώστη που και στην ηλικία του δεν ταιριάζει και στο κόμμα που υπηρετεί δεν κολλάει.

Ανώνυμος είπε...

Tο έχω ξαναπεί και δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, αλλά εδώ κολλάει:
"Η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση,
για να την εμπιστευόμαστε σε πολιτικούς!"

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Αposurikate ... δε νομίζω οτι οι πολιτικοί μπορούν να σου δώσουν τις επιλογές που ζητάς.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να επιλέγω μόνη μου αυτούς που θα καθορίσουν το μέλλον μου, το μέλλον των παιδιών μου. Απογοητεύομαι εύκολα. Μπορεί να φταίω εγώ. Μπορεί να φταίνε αυτοί.
Νιώθω όμως, πως δεν κούρασαν μόνο εμένα!!!!