Σίδερο στη μέση μου

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008
Όταν έχεις πάει αρκετές φορές σε μια πόλη, το να επιστρέψεις με παρέα που δεν έχει ξαναπάει, σου δημιουργεί ένα θέμα: πρέπει να δεις ξανά τα πάντα. Δεν είναι κακό ειδικά για μένα που ποτέ δεν θυμάμαι τα βασικά μιας πόλης, αφού το μάτι μου κολλάει στις λεπτομέρειες.
Έτσι δύο μέρες τώρα στη Νέα Υόρκη βλέπω ξανά τα ίδια. Μόνο οι Δίδυμοι δεν υπάρχουν και στη θέση τους μία τρύπα. Ένα γιαπί για κάτι καινούργιο που ακόμα και οι κάτοικοι της πόλης δεν γνωρίζουν αν τελικά θα γίνει.
Οι φίλοι μου είναι κατενθουσιασμένοι. Ακόμα δεν έχουν πιστέψει ότι βρίσκονται εδώ. Ο ένας είχε βγει έξω στο μπαλκόνι χθες το βράδυ και κοιτούσε τα κτίρια για να το πιστέψει. Δεν είναι λίγο να καπνίζεις το τσιγαράκι σου στο Μανχάταν, υποθέτω.
Το μάτι μου όμως κόλλησε και πάλι στη λεπτομέρεια. Στη διάρκεια μιας βόλτας στη διάσημη και πανάκριβη Πέμπτη Λεωφόρο, η θεία μου θυμήθηκε ότι έχει μια φίλη με σπίτι εκεί. «Να την πάρω τηλέφωνο να δω αν είναι σπίτι να πάμε να δούμε από εκεί τη θέα» μας είπε.
Η φίλη ήταν τελικά εκεί. Πάμε στο κτίριο, όπου ακόμα και οι καλοντυμένοι θυρωροί έχουν μάθει να κοιτάνε με μισό μάτι τους πάντες. Προφανώς, νομίζουν ότι τα εκατομμύρια δολάρια των ενοίκων είναι κατά κάποιο τρόπο και δικά τους.
Τελικά, μπήκαμε σε ένα πολυτελέστατο ασανσέρ το οποίο μας έβγαλε κατευθείαν στο διαμέρισμα. Ανοίγουμε μόνοι την πόρτα και μπαίνουμε. «Περάστε περάστε» ακούσαμε μια φωνή από το βάθος.
Και περάσαμε σε ένα σπίτι όπου κυριολεκτικά ντρεπόμασταν να πατήσουμε.
«Πού να αφήσω το μπουφάν μου; Η πολυθρόνα πρέπει να κοστίζει εκατομμύρια και θα την λερώσω» ρώτησα τη θεία μου, η οποία όμως είχε πάρει δρόμο -κάπου στο βάθος- να βρει τη φιλενάδα της.
Εμείς οι υπόλοιποι καθόμασταν σαν ηλίθιοι. Ο ένας είχε πάρει μάτι δίπλα του ένα βάζο Μινγκ και κάτι πίνακες Kadinsky και τράβαγε φωτογραφίες.
Τα άλλα δύο παιδιά -μαζί και εγώ- σταθήκαμε μπροστά σε ένα τεράστιο παράθυρο και κοιτούσαμε το θέαμα. Η φωτό που βλέπετε: Το Central Park πιάτο, τα χρώματα των δένδρων συγκλονιστικά και στο βάθος το κτίριο όπου δολοφονήθηκε ο Τζον Λένον.
Στο τέλος εμφανίστηκε η θεία μου με την ιδιοκτήτρια. Μια μικροκαμωμένη 65άρα, την οποία αν συναντούσες στην Αθήνα μπορεί και να μην της έδινες καμία σημασία.
Συμπαθέστατη, ακομπλεξάριστη και με μια ευγένεια που πρέπει να ξέρεις για να εκτιμήσεις. Μας είπε πού να πάμε στη Νέα Υόρκη, ενώ δεν άφησε σε χλωρό κλαρί ούτε την «μαλακισμένη» -όπως την αποκάλεσε- Σάρα Πέιλιν...
Όταν φύγαμε έμαθα ότι η μικροκαμωμένη κυρία είναι διαόλου κάλτσα και κουβαλά μια ιστορία εξαιρετικά περίπλοκη, σχεδόν κινηματογραφική.
Στην Ελλάδα θα μπορούσε να είχε γίνει ταινία με τον Ξανθόπουλο και τη Μάρθα Βούρτση. Στη Νέα Υόρκη, όμως, τέτοιους ρόλους τους παίζουν δικηγόροι και λογιστές. Βλέπετε, τα εκατομμύρια που έχουν να μοιραστούν είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Επόμενες βόλτες, στο ΜΟΜΑ και τη Wall Street. Περισσότερα στο επόμενο post. Από την κούραση, ούτε να γράψω δεν μπορώ....
Δείτε στο flick μερικές φωτό.

22 έδειξαν τα νύχια τους:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!!!!!!
Πλούσια φίλη με σπίτι ... χμμμ δεν της την πέφτεις;;;

Ανώνυμος είπε...

οι θυρωροί, εξόν απ'αυτόν της νύχτας, τέτοια νούμερα ήταν και στην ελλάδα όταν υπήρχαν.Τουλάχιστον ο συνταγματάρχης εκεί , έχει και τα δίκια του.
δ

Ανώνυμος είπε...

Ελα μου που διαμαρτύρεσε αχάριστε αχ αχ αχ.
Καλή διασκέδαση!

Ανώνυμος είπε...

Σούπερ! Αυτό είναι που λένε "ινσάιντ ινφορμέισιον". Και από τι πηγή! Que lo pases bien, querido!

Ανώνυμος είπε...

προσπαθώ να σκεφτώ πως λέγεταιτο"μαλακισμένη" στα αμερικάνικα.

Ανώνυμος είπε...

Σαν του φίλους σου ήμουν και εγώ όταν πήγα. Κοιτούσα σαν χαζός δεξιά και αριστερά!

Καλά να περάσετε!

Ανώνυμος είπε...

πολύ ωραίες οι φωτογραφίες!
καλή συνέχεια! keep walking! φιλιά στην καλομοίρα!

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω;;;
Είπες ότι θα λείψεις 10 μέρες.
Και τσουπ ξαφνικά ποστάρεις...
Και τώρα διαβασα και το προηγούμενο...

Κριμα και εγώ είχα βάλει στο ψυγείο να θυμηθώ ότι ο Απος θα ξαναγράψει σε 10 μέρες.
Αξιοπιστια σου λέει ο άλλος!!!
Ελα δεν γκρινιάζω άλλο.
Να περνάς καλά φίλε.

Ανώνυμος είπε...

Απίθανες φωτό!!
Να περάσεις καλάαααα και ασε την κούραση στην πάντα!!!!

Φιλιά Apoύλη!!

Ανώνυμος είπε...

Ζηλεύω ρεεεεεε

Να περάσετε τέλεια αγορίνα

Ανώνυμος είπε...

Η φιλενάδα της θείας έχει γιο;
Θα φερθώ στο Ming όπως του αξίζει!!!
Που νομίζεις ότι μεγάλωσα… χαχαχαχα
Καλά να περνάς φίλε μου, πάω να δω photo

Ανώνυμος είπε...

Ηφαιστίωνα, διάβασε λίγο καλύτερα. Η κυρία ήταν ηλικιωμένη και με τρία εγγόνια. Όχι, τέτοια γούστα δεν έχω
demetrat, και εκείνος της νύχτας νούμερο ήταν.
έχεις δίκιο tanto-guanto, δεν γκρινιάζω. οκ καλή μου διασκέδαση.
niko, καλώς όρισες καιρό είχα να σε ακούσω. Το «μαλακισμένη» το είπε ωραιότατα στα ελληνικά, καθότι ελληνίς.
ndn, μην νομίζεις και εγώ που έχω ξανάρθει σαν χαζό κοιτάω!
tovenito, πού να την βρω την Καλομοίρα; Μάλλον εκεί βρίσκεται τώρα.
Kατερίνα μου, έχεις δίκιο. Αλλά σας αγαπάω πολύ ξέρετε.
Μανιταράκι-Ιάσωνα-El Cid, ό,τι διατάξετε! Συνεχίζω το περπάτημα.
Pastaflora μου, είστε καλά? ¨Ολα πάντα καλά εύχομαι.
ethan, ευχαριστώ είσαι πολύ καλός.

Ανώνυμος είπε...

μια χαρά πόστ έγραψες. Φιλιά από το Ελλάντα.

Ανώνυμος είπε...

Τσιγαράκι πάνω από το Μανχάταν? Δεν μου ακούγεται καθόλου, μα καθόλου άσχημο!!

Ανώνυμος είπε...

Apos Το κείμενο εξαιρετικό και οι φωτογραφίες άψογες!

Ζηλεύωωωωωωω


να περνάς καλά φίλε μου!

Ανώνυμος είπε...

Apos Το κείμενο εξαιρετικό και οι φωτογραφίες άψογες!

Ζηλεύωωωωωωω


να περνάς καλά φίλε μου!

Ανώνυμος είπε...

Απίθανες οι φωτογραφίες Apo!
Άντε περιμένουμε και επόμενες!!!
Καλή, μα πολύ καλή, συνέχεια!
Νew York New York!!!

Ανώνυμος είπε...

Ένα τσιγάρο στο Μανχάταν; Μου κάνεις πλάκα. Πεθαίνω για να το ζήσω!!!! Τρελαίνομαι πως το λένε!!! Πότε θα πάω ΝΥ τελοσπάντων. Αυτο και να αράξω στο Central Park!!!

Να σαι καλά μικρέ μας ξινούλη (δικιά σου δήλωση, εγώ πρεσβέυω το ακριβώς αντίθετο). Θέλω αναλυτικό ραπόρτο το ταξιδιού όταν γυρίσεις!!!

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχες φωτό...
Το διαμέρισμα το φαντάζομαι με άσπρους τοίχους με πολλά αλλά κομψά γύψινα.. όπως αυτά στις ταινίες...
Κάνω λάθος???

Να περνάς καλά.....

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχα χρώματα στο Central!
Αν δεις στο ΜΟΜΑ το Starry Night του Van Gogh, βγάλε σε παρακαλώ μια φωτογραφία, γιατί όταν πήγα εγώ έλειπε διακοπές στο Άμστερνταμ και είναι ο αγαπημένος μου πίνακας!!!
Να περνάς καλά, φιλιάαααααα!

Ανώνυμος είπε...

Καλά να περνάτε... Κόλλησα με τις φωτογραφίες.

Ανώνυμος είπε...

Η φωτογραφίες στο flickr είναι πράγματι καταπληκτικές (όπως πάντα άλλωστε).
Να πω ότι ζηλεύω; Λίγα θα πω...