ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Ενημερώνουμε την αξιότιμον πελατείαν μας ότι το κατάστημα (παράγκα) θα παραμείνει κλειστόν από την 7^ην πρωινήν της 14^ης Οκτωβρίου (είναι πρωινοί τύποι στην IBERIA) έως την 23^ην νυχτερινήν της 31^ης Οκτωβρίου (και βραδινούς τύπους τους λες) του σωτηρίου έτους 2007.

Εις το πανανθρώπινο δε ερώτημα, «μπίζνες ορ πλέζουρ» που τίθεται άμα τη αναχωρήσει τινός , απαντώ ευθαρσώς «πλέζουρ».

Ο τόπος δε για το «πλέζουρ», ως άπαντες γνωρίζουν, είναι η Αργεντινή Δημοκρατία, απελευθερωθείσα υπό στρατηγού Χοσέ δε Σαν Μαρτίν εν έτει 1810 (αγαλματάκι του θα βρείτε στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, δεν κάνω πλάκα, απέναντι από το DIVANI).

Ευχαριστούμεν διά την κατανόησιν.

ΥΓ

1. Αν κάποιος επιθυμεί να ποτίσει τις γλαστρούλες μου, το κλειδί είναι κάτω από το χαλί.
2. Αν κάποιος θέλει να κάνει ακόμα μεγαλύτερο καλό, ας μαζέψει από την είσοδο τους λογαριασμούς ΟΤΕ, ΔΕΗ, VISA, Vodafone και τα κοινόχρηστα (Θεά η διαχειρίστρια, θα σας μιλήσω άλλη φορά) και ας κατευθυνθεί εις το πλησιέστερο ΕΛΤΑ για τα δέοντα (ΕΥΔΑΠ πλήρωσα).
3. Να προσεύχεστε για την υγεία του Αρχιεπισκόπου και για το γάμο Κούγια-Βατίδου
4. ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΤΕ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ...

Τιμητές των πάντων

Παρακολουθούσα τις προηγούμενες ημέρες -λόγω επαγγελματικής διαστροφής- το σίριαλ με τον τσακωμό ενός ζευγαριού 'επωνύμων'. Τσακωμός δε live: Όλα στη φόρα, όλα στην κάμερα με κάθε λεπτομέρεια. Μπροστά στα αδηφάγα μάτια των συνοδοιπόρων-νοικοκυραίων.

Και θυμήθηκε το ταλαίπωρο μυαλό μου τον πρωταγωνιστή του τσακωμού να βγαίνει σε κανάλι πριν από μερικά χρόνια για να μιλήσει για το θεσμό της οικογένειας. Ίδρωσε ο ταλαίπωρος να μας αποδείξει -τον ρώτησε άραγε κανείς;- πόσο καλός οικογενειάρχης είναι σε αντίθεση με τους πάσης φύσεως 'ανώμαλους'. Μέχρι και κανά δύο από αυτούς τους 'ανώμαλους' πλάκωσε στο ξύλο επειδή αμφισβήτησαν τα όσια και τα ιερά (αλλιώς ήθελα να το πω, αλλά ας είμεθα κόσμιοι).

Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες...

Θα μου πείτε τι με κόφτει; Δεν με κόφτει, αφού δεν κόφτει τους ίδιους. Απλά με εκνευρίζει μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων: οι λεγόμενοι τιμητές των πάντων.

Κήρυγμα, κήρυγμα, κήρυγμα και στο τέλος ξεκατίνιασμα στο πεζοδρόμιο και στην πανταχού παρούσα κάμερα. Περάστε τώρα που σπαρταράει. Ελάτε να φάτε όλοι, το αφεντικό τρελλάθηκε και σκίζει τις σάρκες του.

Τιμητές των πάντων λοιπόν. Και η αξιοπρέπεια, μια παντελώς άγνωστη λέξη...

Αντε, για πιάστε το τηλεκοντρόλ να δούμε τι γίνεται παρακάτω...

ΥΓ Ευχαριστώ τον φίλο Γιώργο που έγραψε κάτι παρόμοιο στο δικό του space και ουσιαστικά μου έδωσε την ιδέα.

Μια βραδιά με τον Julio

Στο πονηρό πήγε ο νους σας; Τσ τσ τσ, τι άνθρωποι. Η αλήθεια βέβαια να λέγεται. Μια βραδιά με τον Julio είναι εμπειρία, ιδιάιτερα όταν πρόκειται για την αποχαιρετιστήρια παγκόσμια περιοδεία του.

Ο λόγος για τον Julio Bocca και την παράσταση Boccatango στο Badminton Theatre. Εξαιρετική παράσταση, γεμάτη μελωδίες από bandoneόn και τραγούδια όπως Mi Buenos Aires querido, Naranjo el flor, El firulete.

Ήταν ό,τι έπρεπε για να μπω στο κλίμα της Αργεντινής, δέκα μέρες πριν μπω στο αεροπλάνο.

Gracias, Julio, sos amable como siempre. Y volvete a pensarlo, che, lo de la despedida. i Sos todo un jovencito!

Ο ορισμός του ολιγαρκή

Η ιδέα δεν είναι δική μου, αλλά τη δανείστηκα από τη φίλη Moneypenny. Έγραφε σε ένα post στο blog της μία λίστα με τα πράγματα που θα ήθελε να κάνει, αν είχε περισσότερο χρόνο ή αν η μέρα είχε περισσότερες από 24 ώρες.

Είπα να φτιάξω και εγώ μια λίστα. Θα ήθελα, λοιπόν, να έχω περισσότερο χρόνο για:

• Να ξαπλώνω ανάσκελα στον καναπέ και να κοιτάω το ταβάνι (αιώνια αξία).
• Να βλέπω τα ανήψια μου: να με πρήζει η μία με τα μαθήματα του σχολείου και ο άλλος με το μπάσκετ, όπου υποτίθεται ότι παίζουμε μαζί, αλλά τελικά τον αφήνω να κερδίζει (καθότι και 7 χρονών).
• Να βλέπω τους γονείς μου (αν και μάλλον θα κατέληγα να παίζω μπιρίμπα με τη μάνα μου και μου τη λέει και από πάνω που αφήνω να περνάνε τόσα ατού...)
• Να πηγαίνω για καφέ με τους φίλους μου (φραπέ, όχι φρέντο και αηδίες).
• Να βλέπω ταινίες στο σινεμά και όχι στο DVD .
• Να διαβάζω ή να γράφω.
• Να ταξιδεύω ή να ακούω ιστορίες από όσους έχουν κάνει απίστευτα ταξίδια.
• Να τρέχω τα 10km έξω, όχι στο διάδρομο του γυμναστηρίου τρεις φορές την εβδομάδα.
• Να γυρίζω την Ελλάδα, ιδιαίτερα την ηπειρωτική, και να μην περιμένω τα ταξίδια με τα hightec ΚΑΠΗ του 2040 (τότε που θα μπορώ να είμαι μέλος).
• Να κρατάω ΕΣΕΝΑ σφιχτά στην αγκαλιά μου.

Moneypenny dearest σε ευχαριστώ που έριξες την ιδέα. Είθε να τα καταφέρουμε!