Μουτζώνουν και οι Ιρλανδοί

Σάββατο 14 Ιουνίου 2008
Τα φιλαράκια μας στην Ιρλανδία ψήφισαν «όχι» στην Ευρωσυνθήκη και τους τσάντισαν όλους. Εκτός βέβαια από την Παπαρήγα που χάρηκε, βγάζοντας το γνωστό λογίδριο (Αν βέβαια είχαν ψηφίσει «ναι», θα τους έβριζε....).
Φυσικά, οι Ιρλανδοί δεν καταψήφισαν τη Λισαβόνα επειδή τους ενέπνευσε η Αλέκα, ο Κολοζόφ και η παρέα τους. Είμαι βέβαιος ότι αν κάποιος τούς μετέφραζε στα Κέλτικα τις κοτσάνες του Περισσού, θα έπιναν όση περισσότερη Guiness μπορούν για να συνέλθουν.
Θα διαβάσουμε πολλές αναλύσεις για το «όχι». Για μένα την καλύτερη εξήγηση την έδωσε ο επίτροπος της Ιρλανδίας στην Κομισιόν. Όταν τον ρώτησαν αν έχει διαβάσει τη Συνθήκη, απάντησε: «δεν τρελλάθηκα».
Χαιρετίζω την απόφαση των Ιρλανδών. Μπορεί να είναι λίγο αχάριστοι γιατί έχουν ωφεληθεί περισσότερο από κάθε άλλο λαό από την ΕΕ, ωστόσο, έσωσαν την αξιοπρέπεια όλων μας.
Το θέμα της Ευρώπης, θυμίζει λίγο τη συζήτηση του κυρ Χατζηγάκη περί «ώριμης κοινωνίας». Πριν από 60 χρόνια λίγοι τολμηροί ηγέτες πήραν την απόφαση: «τέλος οι τσακωμοί αιώνων, τώρα συνεργασία». Και τράβηξαν μαζί τους μια ρημαγμένη ευρωπαϊκή κοινωνία, καταρχήν στο όραμα της οικονομικής συνεργασίας. Προφανώς ξύνισαν τα μούτρα τους οι λαοί που μέχρι την προηγούμενη μέρα σφάζονταν. Όμως, κάποιοι πήραν για λογαριασμό όλων την απόφαση.
Για να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση και όλα αυτά που λέει το Ευρωσύνταγμα, χρειάζονται εξίσου τολμηροί ηγέτες. Που θα πείσουν τον κάθε νοματαίο ότι αυτή η Ήπειρος πρέπει να έχει μια άλλη φωνή. Σε πολιτική, οικονομία, ανάπτυξη, περιβάλλον.
Πού είναι όμως αυτοί οι ηγέτες; Εγώ δεν τους βλέπω. Ο καθένας έχει το κοντό του και το μακρύ του και δεν είναι διατεθιμένος να κάνει βήμα πίσω. Επιπλέον –και αυτό είναι το χειρότερο- οι αποφάσεις των μισών, συνήθως προσβάλλουν βάναυσα τους άλλους μισούς.
Γιατί δηλαδή να χαίρεται η «Ευρωπαία» Ρουμάνα, που αν πάει στη Βρετανία θα την αντιμετωπίσουν σαν λαθρομετανάστρια; Γιατί να χαρεί ο Κύπριος που βλέπει τις Βρυξέλλες να σφυρίζουν αδιάφορα που μια υποψήφια προς ένταξη χώρα δεν αναγνωρίζει μία χώρα που ήδη είναι μέλος; Γιατί να χειροκροτούμε τον Μπους και τους πολέμους του;
Για αυτό λέω ευχαριστώ στους Ιρλανδούς. Γιατί έδειξαν την ωριμότητα που δεν έχουν οι περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ. Τους ξεγύμνωσαν για την έλλειψη πολιτικής βούλησης να τραβήξουν το κάρο μπροστά, όπως οι λίγοι εμπνευσμένοι πριν από 60 χρόνια.
Go raibh mile maith agaibh (θέλω να ελπίζω ότι αυτό σημαίνει «ευχαριστώ»).

0 έδειξαν τα νύχια τους: