Πονεμένο (από τα γέλια) σαγόνι

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008
Ορισμένοι ατιμοπονηρούληδες τις προάλλες πιάστηκαν από το «σημαντικό ραντεβού» που ανακοίνωσα για την Παρασκευή το βράδυ και έφτιαξαν σενάρια.
Ε, λοιπόν τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά. Μια φράση θα πω: δεν έχεις πιο ραντεβού.
Τι συνέβη; Μαζευτήκαμε σεμνά και ταπεινά μια ομάδα έξι ανθρώπων που είχαν γνωριστεί τυχαία μια βραδιά σε ένα σκοτείνο και υγρό μπαρ στην έρημο Guadalajara. Εκεί μέσα κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει κανέναν. Για αυτό και αποφασίσαμε να τα ξαναπούμε διά ζώσης.
H σύνθεση: Ένας κουλ γιατρός, μια συγγραφέας, μια γλυκύτατη-τρυφερότατη-χαμογελαστή μανούλα, ένας παίδαρος με μια απίστευτη μηχανή, μια πληθωρική γυναίκα με γέλιο που έσκιζε τον αέρα και εγώ. Ο γράφων, που λένε.
Κανείς δεν θυμόταν κανέναν, αλλά όταν ανταμώσαμε στο εστιατόριο ήταν σαν να μην είχαμε χωρίσει ποτέ. Τόσο ποτέ που σχεδόν ξεχάσαμε να παραγγείλουμε. Η πληθωρική με το γέλιο είχε κάτι περιπέτειες και άργησε λίγο. Όταν όμως ήρθε, παραδέχθηκα. Και ζωή και θάνατο. Και το κρασί που κατανάλωσε, και το γκαρσόνι που δεν φίλησε και τη φάβα που δεν δοκίμασε.
Και η βραδιά κυλούσε με πονεμένες ιστορίες από τα βάθη της ερήμου της Guadalajara, όπου κυριαρχούν τα αυθαίρετα. Ο κουλ γιατρός μας παρακολουθούσε χωρίς να λέει πολλά. Προφανώς, κρατούσε σημειώσεις, ώστε να βρει μετά την κατάλληλη θεραπεία. Η συγγραφέας έλεγε λίγα, αλλά ενδιαφέροντα. Μάζευε υλικό για το τρίτο βιβλίο μάλλον (το δεύτερο βγαίνει και είμαστε όλοι κουφάλες που ακόμα δεν έχουμε διαβάσει το πρώτο). Η γλυκύτατη και χαμογελαστή μανούλα κοιτούσε τους πάντες με περιέργεια, ίσως γιατί δεν πίστευε ότι η συνάντηση θα γινόταν. Αλλά και έκδηλη ικανοποίηση που τελικά έγινε. Και ο παίδαρος καταβρόχθιζε -όχι όμως αμασητί- τις ιστορίες της πληθωρικής μας φίλης, που όλως τυχαίως έκατσε δίπλα του. Οι καθυστερημένες αφίξεις πάντα ευνοούνται...

Και επειδή και οι παίδαροι είναι άνθρωποι, ο δικός μας έκανε κάθε τόσο αέρα με μια βεντάλια, σκορπίζοντας την αύρα του: Στο μαγαζί αγόρια με pre-lower και κορίτσια με lower αναστατώνονταν και οι λιποθυμίες συναγωνίζονταν τα πρόστιμα για τα αυθαίρετα στην έρημο της Guadalajara, το κρασί που έρεε, το γέλιο που μας σκέπαζε και τα τρένα που περνούσαν βιαστικά.
Μετά στριμωχτήκαμε σε ένα μπαρ για να συνεχίσουμε. Ήταν τόσο απόλυτη η παρέα, που από τα διπλανά τραπέζια οι θαμώνες υποκλίνονταν και αποχωρούσαν, ώστε να ανοίξει ο χώρος. The night was ours.
Μείναμε όσο αντέξαμε. Εμείς, τα αυτιά μας, τα στομάχια μας, η υπομονή μας και κυρίως το σαγόνι μας.
ΥΓ Όσοι αναρωτιούνται ποια κέρδισε τον παίδαρο στο τέλος της βραδιάς, απάντηση δεν έχω. Εμένα απλά με πήγε σπίτι καβάλα στη μηχανή. Ήταν τόσο απόλυτη η εμπειρία, που ξέχασα ακόμα και την έλλειψη σοκολάτας. Τον ευχαριστώ. Και του χρωστάω και μία σοκολάτα.
ΥΓ1 Όσοι αναρωτιούνται τι συνταγή μας έγραψε ο γιατρός, δεν έχω απάντηση. Ίσως κάτι ακουστεί στο μέλλον.
ΥΓ2 Όσοι αναρωτιούνται το συνολικό ύψος των προστίμων των αυθαιρέτων στην έρημο της Guadalajara, έχω απάντηση: πολλά πολλά πολλά γέλια, η αξία των οποίων δεν μετριέται σε pesos.
ΥΓ3. Όσοι αναρωτιούνται πώς λέγεται το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως της παρέας, θα σας το πω όταν το διαβάσω. Είμαι απαράδεκτος και της ζητώ συγγνώμη.
ΥΓ4 Όσοι αναρωτιούνται πώς μια γλυκύτατη μανούλα με ένα δύσκολο ομολογουμένως αμερικανικό-σκωτσέζικο επίθετο βρέθηκε μαζί μας χτες, ειλικρινά δεν έχω απάντηση. Την θαυμάζω πάντως.
YΓ5 Όσοι πιστεύετε ότι όλη αυτή η ιστορία είναι ψεύτικη, κάντε μου μήνυση. Θα την χάσετε, γιατί έχω μάρτυρες. Κυρίως, έχω μια βεντάλια, μια νύστα και ένα πονεμένο σαγόνι
.

28 έδειξαν τα νύχια τους:

Ανώνυμος είπε...

Prepei na perasate pragmatika poly kala an krinw apo ton enthousiasmo kai tis lekseis pou xrisimopoieis, panta tetoia boy:) Elpizo na min se epiase ponokefalos apo ta polla pota e? Alla kai na se epiase xalali:-)
Kalimeraaaaaa

Ανώνυμος είπε...

Αχχχχ αυτές οι συναντήσεις των bloggers!!!!

Ωραία, τα πιο πολλά τα κατάλαβα, αλλά το πονεμένο σαγόνι που το κονόμησες. Έφαγες κάνα χαστούκι και παραλείπεις να μας το ομολογήσεις....;;;;;; Χαχαχαχαχα!!!!

Ανώνυμος είπε...

Σας εύχομαι η επόμενη συνάντηση να είναι σύντομα!

Ανώνυμος είπε...

bugάκο, εγώ δεν πίνω, μόνο τρώω σοκολάτα και παρατηρώ. Και έχω και Facebook! Για ψάξε λίγο τους φίλους του P@n0s...
VK, εγώ δεν μίλησα για bloggers, αλλά σε δημοκρατία ζούμε (περίπου) και κανείς δεν είναι τέλειος. Το σαγόνι πονάει από τα γέλια. Σαν να είχε κοιμηθεί σε κακό στρώμα (τι κακός που είμαι...)
Σοφία, δεν ξέρω. Η guadalajara πέφτει μακριά.

Ανώνυμος είπε...

Γράψε λάθος τότε...!!!!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ, δεν γράφω τίποτα παραπάνω. Ό,τι είχα να γράψω το έγραψα.
(Μασάζ ξεκίνησες για τη μέση;)

Ανώνυμος είπε...

Ναι...άστα να πάνε. Γαμώ το Βατοπέδι μου γαμώ!!!

Ανώνυμος είπε...

χεχεχε έφυγε η έλλειψη σοκολάτας από τη στιγμή που ανέβηκες στη μηχανή πιστεύω! χαχαχα! Εύχομαι γρήγορα και η επόμενη συνάντηση! :)

Ανώνυμος είπε...

δεν πιστεύω τίποτα αν δεν δω βιντεοσκοπημένο ή έστω, έστω φωτογραφικό υλικό!

Ανώνυμος είπε...

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχχαχαχχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πάντα τετοιες ευχάριστες συναντήσεις-βραδιές σου εύχομαι...και αν τα παιδιά δεν είναι bloggers ευκαιρία να τους μυήσεις στην blogosphere! :)

Πάντα τέτοια!

Ανώνυμος είπε...

Δεν πειράζει που για μια ακόμη φορά δεν θα είμαι πρωτότυπη, πειράζει?
Λοιπόν ας επαναλάβω κι εγώ την ευχή της Σοφίας:
Σύντομα να επαναληφθεί η συνάντηση.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ τώρα ζηλεύω…

Ανώνυμος είπε...

Μηνύσεις ακούω, μέσα είμαι. Έχεις μια πρόσκληση στο μπλόγκ μου. Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

LOL, που λένε και οι μπλόγκερς! Πάντα τέτοια!!!

Ανώνυμος είπε...

Τώρα εγώ έχω μια ερώτηση στο μυαλό αλλά δεν την κάνω.



Καλό υπόλοιπο σουκού!

Ανώνυμος είπε...

@tovenito, φοβάμαι ότι σύντομα θα διαρρεύσουν οι αποδείξεις...
@mara, καλά κάνεις και ζηλεύεις...
@ndn, για μπλογκόσφαιρα δεν το πιστεύω. Είναι φανατικοί εχθροί της...
@george, αυτό τώρα δεν είναι σωστό...

Ανώνυμος είπε...

Εξαρτάται!

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου συνάνθρωπε, είμαι ένας μοναχός, ως γνωστόν, εμείς οι μοναχοί είμαστε ακτήμονες,Χωρίς οικόπεδα,έστω κι αυθαίρετα ή και καταπατημένα.Μήπως σας βρίσκεται τίποτα εύκαιρο σ΄αυτήν τη ρημάδα την έρημο? Εμείς θα το κάνουμε να φυτρώσει και του μιαρφε το γάλα.
Εν ιερά απογνώσει.Μοναχός Φερτέμ.

Ανώνυμος είπε...

Αληθινό ή μη, να το κυκλοφορήσεις σε διήγημα. Θα φας λάχανο τη συγγραφέα!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το μπαρ στην Γκουανταλαχάρα μου θυμίζει ένα τραγούδι...

Μπορεί το ραντεβού να μην ήταν αυτό που υποψιαστηκα (ο ατιμοπονηρούλης!!!) , αλλά η ευχή μου για επιτυχία έπιασε! Πάντα τέτοια πετυχημένα ραντεβού σου εύχομαι!

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου Apos!!!
Έχω ξεμείνει στον πάτο της παστιτσιοπισίνας και σου γράφω...πάνω που ετοίμαζα σοκολάτα πάρτι μου λες οτι ξέχασες την έλλειψη της;;;
Τι πάρτι να κάνω τώρα εγώ αν λείπει ο βασικός μέτοχος;
:))
Πάντα τέτοια!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πιστεύω και υποκλίνομαι. Αυτή ήταν Η Συνάντηση!!! Μήπως την επόμενη φορά να τα πείτε ξανά στη Γκουανταλαχάρα;;;

Ανώνυμος είπε...

Α, ξέχασα...ποοοολύ ωράιο το καινουριο αβατάρ αλλά προτιμώ τη σουρικόφατσα σου :)))

Ανώνυμος είπε...

@G4George: Και εγώ έχω μια ερώτηση, αλλά περιμένω διευκρινιστικό κείμενο.

Ανώνυμος είπε...

Καλά, αυτός ο παίδαρος που λέτε πρέπει να ήταν όλα τα λεφτά...
Να μας τον γνωρίσετε κι εμάς κάποια στιγμή.
Μοναχοφάη.
Ε, μοναχοφάη...

Ανώνυμος είπε...

@maxos Μοναχός Φερτέμ! Όλα τα λεφτά!
@Δάσκαλε, να είσαι καλά. Έπιασε η ευχή σου.
@Scrooge, δεν θέλουμε να την φάμε λάχανο τη συγγραφέα! Εδώ ισχύει η ιστορική ατάκα: RESPECT ΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ!!
@Μανιταράκι, βγες επιτέλους από την πισίνα! Θα σου πάρει ένα μήνα να φύγει η μυρωδιά της μπεσαμέλ από πάνω σου!!! Είπα να βάλω τη Mafa να γκρινιάζει στη θέση μου για λίγο καιρό... Μήπως να έβαζα έναν βασικό μέτοχο?
@sourgeal, την επόμενη φορά θα τα πούμε όπου ορίσει η μοίρα...
@VK, διευκρινιστικό κείμενο δεν έχει. Τι το πέρασες εδώ? Πανελλαδικές;
@spy, όλο και κάτι θα περισσέψει για εσάς. (σε σοκολάτα εννοώ)

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Apos.
Διασκέδασα, γέλασα, χόρτασα, μέθυσα, φχαριστήθηκε η ψυχή μου και μόνο που το διάβασα.