Λίστα στη Νέα Υόρκη

Μια μικρή λίστα με τα πράγματα που μου αρέσουν σε αυτό το ταξίδι:
*Το χρώμα της φύσης στην καρδιά του Μανχάταν. Πραγματική πανδαισία. Μου θυμίζει αυτό που έγραφα παιδί στις εκθέσεις για το φθινόπωρο, για τα φύλλα που πέφτουν, για τα χρώματα, για το κρύο και τη μυρωδιά του χειμώνα που έρχεται. Και που στη δική μου πόλη χάθηκε για πάντα. Αν ποτέ υπήρξε...
*Το Brooklyn Heights. Μια γειτονιά-έργο τέχνης απέναντι από το «δάσος» με τους ουρανοξύστες. Εδώ γυρίζονται δεκάδες ταινίες, γιατί όλα είναι όπως τη δεκαετία του 1960.
*Οι κονκάρδες με τη φάτσα του Ομπάμα σε δεκάδες τσάντες. Νεαροί, νεαρές, φοιτητές, μαύροι (κυρίως), ακόμα και μεγαλύτεροι σε ηλικία έχουν καρφιτσώσει τον νέο πρόεδρο και ελπίζουν...
*Το MOMA με τη σύγχρονη τέχνη που πολλοί βλέπουν και ελάχιστοι (όπως βλέπω) καταλαβαίνουν. Και την Παρασκευή δωρεάν είσοδος με τον κόσμο να κάνει ουρά γύρω από τρία τετράγωνα.
*Που αγάπησα τα ταξί. Ελάχιστα το χρησιμοποιώ, αλλά νιώθω άνθρωπος.
*Που η πολυπληθής παρέα έχει αναπτύξει τάσεις ανεξαρτητοποίησης. Κοινώς, ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει και δεν ενοχλεί κανέναν. Έτσι περισσεύει χρόνος για μένα να δω το σόι μου.
*Που τα ισπανικά είναι σχεδόν πρώτη γλώσσα. Όπου τα μιλάς, κερδίζεις. Σε εξυπηρέτηση και ενδιαφέρον.
*Που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βρήκα το αυθεντικό CD της Natalia Clavier. Όταν μου το έφερε ο υπάλληλος, έπεσα και τον φίλησα. Δεν ξέρω αν του έφτιαξα την ημέρα, εμένα όμως μου την έφτιαξε.
*Που βγάζω ωραίες φωτογραφίες. Έτσι νομίζω δηλαδή.

Τι με εκνευρίζει και πάλι στη Νέα Υόρκη:

*Που το φιλοδώρημα δεν περιλαμβάνεται στο λογαριασμό και δεν μπορώ να υπολογίσω με τίποτα πόσα να πληρώσω.
*Η υπερβολή στο ενδιαφέρον για το περιβάλλον. Όλα τα ανακυκλώνουν εδώ, αλλά τη Συνθήκη του Κιότο δεν την υπέγραψαν. Τότε, τι διάολο ανακυκλώνεις χρυσέ μου; Ποτηράκια και χαρτοπετσετούλες;
*Το have a nice day. Η πλέον κλισέ έκφραση.
*Το μετρό (subway). Χάλια το άφησα, χάλια το βρήκα και χάλια θα το ξαναβρώ.
Όποιο παιδάκι θέλει να δει, υπάρχουν και νέες φωτό στο flickr.