Ένας caudillo που τον έλεγαν Hugo...

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007
Παρακολουθούσα πριν από λίγες μέρες τον καβγά του βασιλιά της Ισπανίας με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. Ο γνωστός Ούγκο αποκάλεσε τον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας Αθνάρ «φασίστα» (δεν είχε και άδικο), μπήκε στη μέση ο νυν Ισπανός πρωθυπουργός να πει κάτι, τον διέκοπτε ο Τσάβες, πετάχτηκε και ο βασιλιάς και του είπε: «Γιατί δεν το βουλώνεις;».

Κατά καιρούς διαβάζω άρθρα για τον Τσάβες σε ελληνικές εφημερίδες. Οι περισσότεροι γράφουν τα καλύτερα, προφανώς γιατί τους αρέσει που βρίζει τον Μπους και την Κοντολίζα. Αλλοίμονο...

Προφανώς ο καθένας έχει την άποψή του. Και επειδή το space είναι δικό μου, εδώ είναι απλά η δική μου:

Ο Ούγκο είναι η κλασσική περίπτωση caudillo (καουδίγιο) για τη Νότιο Αμερική. Σχεδόν όλες οι χώρες είχαν από έναν τέτοιον: Εμείς τον Juan Domingo Perόn, οι Βραζιλιάνοι τον Getulio Vargas κλπ κλπ.

Caudillo λοιπόν. Με όλα όσα αυτό σημαίνει: προφανώς, δεν αντέχει και πολύ αντιπολίτευση, προφανώς θέλει να μείνει για πάντα στην εξουσία, προφανώς ταυτίζει το συμφέρον της χώρας με τον εαυτό του, προφανώς υπάρχει λογοκρισία. Προφανώς προφανώς προφανώς.

Είναι όμως και τυχερός: η αντιπολίτευση είναι χειρότερη από τον ίδιο (κάτι σαν αυτούς τους απατεώνες που ονειρεύονται από το Μαϊάμι μια ελεύθερη Κούβα), η αδικία παγκοσμίως πάει σύννεφο και το κυριότερο: ΕΧΕΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ. Έχει κάτσει πάνω στο πετρέλαιο και πουλάει μούρη. Μοιράζει βαρέλια αριστερά και δεξιά, μέχρι και στους φτωχούς Αμερικάνους!

Κάνει deal και σούπερ deal με τους πάντες: από τα αδέλφια του στην Βολιβία και την Κούβα μέχρι τους «κακούς» Ιρανούς. Έχει και τηλεοπτική εκπομπή και τα λέει χύμα. «Μην τα βάζεις μαζί μου Κοντολίζα κοριτσάκι μου» είπε πρόσφατα. Γελάμε όλοι και περνάμε σούπερ. Και στο Λευκό Οίκο ανεβαίνει η πίεση στο 19.

Δεν ανεβαίνει βέβαια μόνο στο Λευκό Οίκο η πίεση. Ούτε οι Βραζιλιάνοι χαίρονται ιδιαίτερα, οι οποίοι την έχουν δει και αρχηγόπουλα στην περιοχή. Ούτε και εμείς οι Αργεντινοί χαιρόμαστε πολύ, αλλά το παλεύουμε. Ούτε οι Ισπανοί χαίρονται που έχουν τα συμφέροντά τους. Έτσι του ανέβηκε και του Χουάν Κάρλος η πίεση και είπε στον Τσάβες να το βουλώσει.

Ένας σύγχρονος caudillo λοιπόν. Παρουσιάστηκε εκμεταλλευόμενος την πολιτική, κοινωνική και οικονομική συγκυρία. Όπως πάντα. Ας είναι καλά η χρεωκοπία των «παραδοσιακών» πολιτικών που έστειλε στην αγκαλιά του τους αγανακτισμένους. Τηρουμένων των αναλογιών, ανάλογα φαινόμενα παρουσιάζονται και στην Ευρώπη. Θέλετε και ονόματα; Μπα, μάλλον τα ξέρετε.

Μία συνάδελφος είχε βρεθεί στη Βενεζουέλα για ρεπορτάζ. Μου έστειλε το εξής sms: «Σούπερ χώρα, κουκλάρες οι γυναίκες, ακούνε Παπαρίζου, αλλά και πολλή φτώχεια.»

Εδώ λοιπόν είναι το θέμα: Φτώχεια. Εκεί είναι η βασική μου ένσταση. Tόσo θόρυβο βρε Ούγκο μου, και τόση φτώχεια; Καλά η Παπαρίζου, να το καταπιώ. Αλλά πετρέλαιο και φτώχεια;

0 έδειξαν τα νύχια τους: