Η κεντρική και νότιος Αμερική συχνά αποκαλείται «πίσω αυλή» των ΗΠΑ. Την τελευταία δεκαετία με πρόεδρο τον Γιωργάκη Μπους, ο όρος επιβεβαιώθηκε και με το παραπάνω.
Βέβαια όταν πρωτομετακόμισε στο Λευκό Οίκο, το 2000, είχε υποσχεθεί να αλλάξει τα πάντα στην «πίσω αυλή».
Φαίνεται ότι είχε ακούσει και εκείνος μια φωνή να του λέει «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα».
Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο: Του την έπεσε ο Λάντεν της γνωστής οικογενείας και ο Γιωργάκης άλλαξε πλάνα. Με λίγα λόγια, η «πίσω αυλή» έμεινε εντελώς απεριποίητη.
Έλα όμως που οι αυλές όταν μείνουν απεριποίητες, βρίσκουν τρόπο να σε τιμωρήσουν. Τον Μπους τον τιμώρησαν με το να σκάσουν μύτη δεκάδες ενοχλητικά -για τον ίδιο- παρατράγουδα.
Αριστεροί, κεντροαριστεροί, λαϊκιστές-caudillos με μεγάλη γλώσσα άρχισαν να του κάνουν ναζάκια.
Κεντροαριστεροί με την ευρωπαϊκή έννοια είναι ο (Lula) Da Silva στην Βραζιλία, η Michelle Bachelet στη Χιλή και ο Tabaré Vázquez στην Ουρουγουάη.
Πιο αριστερά ίσως κινείται ο (πρώην επίσκοπος) Fernando Lugo στην Παραγουάη, αλλά αυτός είναι καινούργιος και ακόμα δεν έχει δώσει δείγματα γραφής. Κάτι σαν τη νέα σεμνή και ταπεινή κυβέρνηση Καραμανλή.
Στη συνέχεια έχεις το absolut τρελλό παρεάκι που εγώ ονομάζω «λαϊκισμό νέου τύπου» με τρία βασικά παραδείγματα: την Αργεντινή (φαμίλια Kirchner ΕΠE: μία κυβερνά ο σύζυγός, μία η σύζυγος. Τώρα έχουμε τη λατρεμένη σύζυγο Cristina Fernández de Kirchner), τη Βενεζουέλα με τον πρόεδρο-ορχήστρα Hugo Chávez και τον Ισημερινό με το alter ego του Chávez, τον ευσεβή καθολικό Rafa Correa.
Το πρόβλημα με αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι τα πράγματα πάνε πρίμα, όταν έχεις φράγκα να μοιράσεις. Και τώρα τελευταία, δυστυχώς, το ταμείον είναι μείον. Ας όψεται η κρίση.
Από κοντά βέβαια έχουμε τη Βολιβία του φουκαρά του Evo Morales, ο οποίος με τα χίλια ζόρια έχει καταφέρει να αντισταθεί στην πλούσια λευκή μειοψηφία που κοντεύει να του διαλύσει τη χώρα, τη Νικαράγουα με τον σαντινίστα Danielito Ortega και φυσικά την Κούβα με τους γηράσκοντες αδελφούς Castro.
Τα μόνα λουλούδια που άνθισαν στην «πίσω αυλή» και προσέφεραν στιγμές χαράς στον Γιωργάκη Μπους ήταν και είναι ο πρόεδρος της Κολομβίας Alvaro Uribe (λένε ότι η Ingrid Betancourt θα ξαναβάλει για πρόεδρος. Νομίζω ότι είναι αρκετά έξυπνη να μην το κάνει) και το Μεξικό: πρώτα με τον «Coca Cola» Vicente Fox και τώρα με τον Felipe Calderón. Και τα πράγματα, δυστυχώς, πηγαίνουν χάλια για το λατρεμένο μου Μεξικό.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί σε λίγες μέρες ο Μπαράκ ο Ομπάμας θα ορκιστεί πρόεδρος (επιτέλους να τελειώνουμε με το σίριαλ, μανίτσα μου) και έχει υποσχεθεί (και αυτός) μια νέα σελίδα με την «πίσω αυλή».
Ο Ομπάμα έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα. Ας πούμε ο Γιωργάκης ο Μπους έλεγε ξεκάθαρα: σας έχω ΟΛΟΥΣ γραμμένους. Και εσάς και το σοσιαλισμό σας. Βρίστε με όσο θέλετε, I got better things to do.
Ο Μπαράκ όμως υποτίθεται ότι είναι gentleman: θέλει να συνεννοηθεί. Έχεις και τη μανδάμ Χίλαρι με την «έξυπνη» διπλωματία (ελπίζω μόνο να μην είναι σαν τις «έξυπνες» βόμβες που έπεφταν στη Σερβία), οπότε λες, όπα κλείνει η ψαλίδα (για να θυμηθώ και τον Λευτέρη Ζαγορίτη με το κορακί μαλλί).
Αντε όμως να σε δω βρε Μπαράκ μου με την οικονομική κρίση που έχεις να αντιμετωπίσεις και τα υπόλοιπα ανοιχτά μέτωπα στον πλανήτη.
Ασε που άμα σκάσεις μύτη στην «πίσω αυλή» θα τρίβεις τα μάτια σου: Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και δεν αποκλείεται την επόμενη διετία ο πολιτικός χάρτης να αλλάξει και πάλι με πιο μοιρασμένες τις δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις.
Έπειτα έχεις και την Κούβα που ψάχνει την επόμενη μέρα σε πιο φρέσκιες ηγεσίες. Το είπε άλλωστε ο Raúl Castro: εμείς τα γεροντάκια την κάνουμε σιγά-σιγά, εσείς οι νέοι προσέξτε. Και τους ξέρετε τώρα τους γέρους. Είναι να μην αρχίσουν...
Ασε που, πλάκα πλάκα, για να συνεννοηθείς στην «πίσω αυλή» δεν φτάνουν πλέον τα ισπανικά. Καλό είναι να ξέρεις και κανά ρώσικο.
Τέλος πάντων. Θα αναμείνουμε. Καλόπιστα. Γιατί μας αφορά η «πίσω αυλή», αφού συχνά πυκνά είμαστε εκεί.
Και την παρακολουθούμε μακριά από τις εύκολες φωνές τύπου «ο Τσάβες είναι μάγκας» και «ζήτω η επανάσταση».
Hasta mas ver που λέμε και στην Αργεντινή. Κυριολεκτικά.
Αναρτήσεις
20 έδειξαν τα νύχια τους:
Πολύ εύστοχη ανάλυση σε απλή γλώσσα. Συμφωνώ σε μεγάλο ποσοστό. Αν και νομίζω είναι αφέλεια να περιμένει κανείς διαφορετική πολιτική από τον Ομπάμα, ειδικά σε ό,τι αφορά τα διεθνή.
Την καλημέρα μου.
Αυτός είναι ο Apos μου! η προσωπική μου Πάπυρος Λαρούς.
Γιατί κάτι μέσα μου, μου λέει ότι ο Ομπάμα δεν θα "προλάβει" για πολύ να μείνει στην θέση του;
Καλησπέρα Apo μου!
εγώ στην πίσω αυλή του εξοχικού μου έχω κάνει τα καλύτερα τσιγάρα.
ο Ομπάμα έχει δύσκολο έργο. Προσωπικά δεν περιμένω πολλά, άλλα παραμένω αισιόδοξος.
Μου άρεσε κι εμένα η ανάλυσή σου. Ακόμα κι αν θελήσει να ασχοληθεί σοβαρά με τα διεθνή ο Ομπάμα, δεν πιστεύω να καταφέρει και πολλά. Δεν είναι μόνος του. Στην εξωτερική πολιτική τα "γεράκια" που κάνουν διαχρονικά κουμάντο, ανεξαρτήτως κυβερνώσας παράταξης, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια δράσης στον εκάστοτε πρόεδρο.
Όσο για την "πίσω αυλή", που πάντοτε αγαπώ και προσπαθώ να μαθαίνω τα νέα της, λυπάμαι που συνεχίζει να μαστίζεται από τις ακραίες ασθένειες του συντηρητισμού και του λαϊκισμού. Παρεμπιπτόντως, τον Ουρίμπε έχουν ακόμη στην Κολομβία; Έχω βαρεθεί τόσα χρόνια να βλέπω την ξυνισμένη του φάτσα και να ακούω τα χειρότερα...
Τι ωραία: Μια επισκόπηση της κατάστασης στην Κεντρική και Νότια Αμερική, με λόγια απλά, σαν αυτά που λέμε όταν πίνουμε καφέδες.
Ευχαριστουμε, apos.
Νομίζω ότι κοιτάζοντας στην πίσω απλή, οι γκρίνγκος θα δουν ότι έχει κάνει απόβαση το ... Granma.
(Προσωπική μου συμπάθεια πάντα ο Evo Morales)
σόρι αυλή (ο δαίμων της νύστας)
Την ίδια συζήτηση είχα τις προάλλες με μία πολύ καλή φίλη από τη Βενεζουέλα που φυσικά όπως καταλαβαίνεις είναι φανατική πολέμια του Hugo Chávez. Προσπαθούσε λοιπόν να με πείσει για το χάλι που έχουν φτάσει όλοι αυτοί οι αριστεροι ηγέτες όχι μόνο τις χώρες τους αλλά και όλη την Ν.Αμερική. Μιλήσαμε και για τον Obama τι θα αλλάξει στην εξωτερική του πολιτική, αν αλλάξει δηλαδή, όχι μόνο σε εκείνη την περιοχή, αλλά και αλλού καθότι μαζί ήταν και μία φίλη Νιγηριανή.
Πολύ καλή η ανάλυση σου και αν ποτέ βαρεθείς πολύ και δεν ξέρεις τι να κάνεις για γράψε πως βλέπεις ή πως ακούς εσύ την κατάσταση στα γειτονικά "αριστερά" κράτη.
Καλό βράδυ apos!
Ουάααααου!!! Πάλι έκανα ιδιαίτερο σήμερα... τώρα μη μου πεις να αποστηθίσω αμέσως όλα αυτά τα ονόματα.. Μόνο τον Τσάβες θυμάμαι γιατί έτσι υπέγραφε ένας φίλος και πρώην συνάδελφος όταν κλείναμε ταμεία το βράδυ! Βίβα (όχι Ρένα) λα ρεβολουθιόν (καλό;)!
Υ.Γ. έτσι που το πάμε...στο τέλος του μήνα θα μου ζητήσεις δίδακτρα :Ρ
@Stepas: ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Προφανώς, δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα, δεν ξέρω ποιος έχει τέτοιες αυταπάτες.
@wilma: δηλαδή δεν αξίζω να είμαι και Britannica?
@Aνέφελη: τον έχουν και θα τον έχουν για πολύ ακόμα τον Uribe. Δεν έχουν καταφέρει ακόμα να συνεννοηθούν οι αντίπαλοί του.
Φώτη, να είσαι καλά. Από κοντά με τους καφέδες θα λέγαμε περισσότερα.
Ειδικά θα μας εξηγούσε η Δόνια Σοφία το «σενάριο» για τον Ομπάμα...
Flora, ο Μοράλες είναι και δική μου αδύναμια. Αλλά έχει τρελλό ζόρι να τραβήξει. Που το τραβάει ήδη δηλαδή...
Μανιταράκι, έρχεται το μπιλιετάκι με τα δίδακτρα! Μην ανησυχείς, σε πιπεριές γεμιστές...
@ndn, Αυτό με τη φίλη σου που είναι πολέμια του Ούγκο δεν μου κάνει εντύπωση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο κόσμος χωρίζεται στα δύο. Και στην Αργεντινή το ίδιο συμβαίνει με τον Περόν. Και όπως βλέπεις, ο Τσάβες έχει διάθεση να μείνει για πολύ ακόμα. Ηδη ψάχνει τρόπο και για τρίτη θητεία και ας έκανε δημοψήφισμα που εισέπραξε ένα «όχι».
mahlerάκο, προσωπικά από απαισιόδοξος προτιμώ να είμαι επιφυλακτικός.
tovenito, μιλάμε και ισπανικά στην πίσω αυλή του εξοχικού; Τότε, θα πρόκειται για το τέλειο έγκλημα...
ωραία η ανασκόπηση της κατάστασης. αν και έχω την εντύπωση ότι η madame hilary θα είναι πιο frau από τη μανταμ ράις...
Εγώ στην πίσω αυλή έχω ένα ωραιότατο γκαζόν, αλλά που και που φυτρώνουν και διάφορα αγριόχορτα. Αναγκάζομαι λοιπόν και τα ξηλώνω, καμιά φορά τραυματίζοντας και τα χέρια μου, διότι ριζώνουν πιο γρήγορα και πιο βαθειά αυτά από το γκαζόν.
Αν ξεχάσω να ασχοληθώ (επειδή με απασχολεί πιο πολύ η μπροστινή αυλή που φαίνεται και από τον δρόμο), το πρόβλημα μεγαλώνει, διότι τα αγριόχορτα εξαπλώνονται και τυλίγονται ασφυκτικά γύρω από τους υγιείς θάμνους, με κίνδυνο να τους πνίξουν και να μαραθούν. Τότε χρειάζονται χειρουργικές επεμβάσεις, που δεν είναι πάντοτε πετυχημένες, κι έτσι χάνονται καμιά φορά και ορισμένα ωραία λουλούδια που φυτρώνουν δίπλα στους κορμούς των θάμνων. Αλλά τι τα θέλετε; Αυτές είναι οι παράπλευρες απώλειες όταν πρέπει να πάρεις δραστικά μέτρα.
Και είναι αναγκαία αυτά, διότι αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο, θα έχουμε προβλήματα και με τον γείτονα, του οποίου ο σκύλος αρέσκεται στο να κατουράει σε ξένους θάμνους, και τα αγριόχορτα τον βοηθούν να κρύβεται...
(Το παραπάνω πόνημα, ήταν μια εμβριθής αλληγορική ανάλυση της κατάστασης στα πρότυπα της υπέροχης ταινίας: "Να είσαι εκεί κύριε Τσανς" <--- Κύκνειο άσμα του Πήτερ Σέλλερς.)
Hola! Geiaaaa desde el patio de atrás.
Mr. Obama: no esperamos atención privilegiada por parte de su administración. Solo trato igualitario y respeto.
uncle, λες; Και της πάει το frau.
spy, τα είπατε πιο καλά και από εμένα! Και η ταινία που αναφέρατε, είναι εξαιρετική.
Μario, vos lo dijiste perfectamente. A ver si es asi...
¿Trato igualitario y respeto después centurías? Es más probable que el cielo caiga sobre nuestras cabezas. Lamentablemente.
che che che juanita, no seas tan pesimista. o por lo menos, no lo seas tanto...
Δημοσίευση σχολίου