Whisky

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Τις προάλλες η ΕΤ-1 πρόβαλε μία πολύ ενδιαφέρουσα ταινία από την Ουρουγουάη: Whisky. Tην είχα ακούσει, τότε που διάβασα για το πρόωρο τέλος του σκηνοθέτη της, αλλά δεν την είχα βρει πουθενά. Να και μια φορά που δεν λυπήθηκα τα φράγκα που πληρώνω με το ζόρι στην ΕΡΤ. Το Whisky (2004) τιμήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στα βραβεία Goya (τα ισπανικά Όσκαρ).

Χειρίζεται την ανθρώπινη μοναξιά με ένα χιούμορ πικρό, ανέκφραστο και… αγέλαστο.

Τρία τα πρόσωπα:

  • Η Marta είναι μια 50χρονη ψιλο-φουκαριάρα, η οποία δουλεύει σε μια βιοτεχνία με κάλτσες. Έχει τόσο πολύ «ποτιστεί» από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, που μόλις και μετά βίας μιλά με το αφεντικό της: κάθε πρωί τον περιμένει στωικά στην είσοδο της βιοτεχνίας να ανεβάσει το ρολό και να ανοίξει την επιχείρηση. Μπαίνουν μέσα και με τις ίδιες μηχανικές κινήσεις τού φτιάχνει τσάι, του λέει μισή κουβέντα και τελικά στρώνεται στη δουλειά. Μετά παίρνει το λεωφορείο και επιστρέφει σπίτι, για να ξημερώσει άλλη μία μέρα που θα την βρει στην πόρτα της βιοτεχνίας να περιμένει το αφεντικό. Ζωή και κότα.
  • Το αφεντικό, ο Jacobo, είναι ο ορισμός του δυσοίωνου: βαριέται τη ζωή του, μιζεριάζει, αφήνεται όλο και περισσότερο στη μοναξιά του. Μέχρι που μια μέρα, προτείνει στην Marta να κάνουν πως είναι παντρεμένοι, επειδή θα ερχόταν στο Μοντεβιδέο ο αδελφός του, Herman. Εκείνη βέβαια, άλλο που δεν θέλει. Μέχρι και κομμωτήριο πάει για να σουλουπωθεί. Ο λόγος που αποφασίζουν να παίξουν αυτό το θέατρο δεν εξηγείται. Εγώ κατάλαβα ότι ήθελε απλώς να αποδείξει στον αδελφό του ότι δεν ήταν και 100% loser.
  • Ο αδελφός Herman που ζει στην Βραζιλία, είναι λίγο πιο αλέγρος και πετυχημένος. Έχει παιδιά, ίσως και μια σύζυγο, έχει χαμόγελο, έχει φλυαρία, έχει διάθεση να κάνει ακόμα και κόρτε στη φουκαριάρα τη Marta (είπαμε, σουλουπώθηκε). Μέχρι που τους προτείνει να περάσουν οι τρεις τους λίγες μέρες σε ένα γνωστό τουριστικό θέρετρο της Ουρουγουάης. Εκεί, ο καθένας ξεπερνά το όριό του: η Marta ζει το μύθο της, ο δυσοίωνος βγαίνει τελείως από τα νερά του, κάνοντας φιλότιμες προσπάθειες να προσαρμοστεί και ο Ηerman παριστάνει τον κορτάκια σε μια παντρεμένη. Μάλλον με επιτυχία.

Το τέλος της ταινίας έχει πολλές ερμηνείες. Η Μarta τσιμπημένη με τον Herman επιστρέφει με δάκρυα στο σπίτι, αλλά έχει εκδηλώσει τις προθέσεις της. Ο δυσοίωνος πίσω στην καρακοσμάρα του και ο Herman πίσω στη Βραζιλία.

Και το επόμενο πρωί που επανέρχεται η γνωστή ρουτίνα της βιοτεχνίας, έχει συμβεί η μεγάλη ανατροπή: Ο Jacobo φτάνει στην είσοδο, αλλά η Marta που κανονικά τον περίμενε στην είσοδο για να ανεβάσει το ρολό, δεν είναι πια εκεί…

Ο Juan Pablo Rebella (1974-2006) που σκηνοθέτησε την ταινία μαζί με τον Pablo Stoll έβαλαν κατά κάποιο τρόπο την Ουρουγουάη στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη. Είχε προηγηθεί η ασπρόμαυρη ταινία 25 Watts, η οποία απέσπασε και εκείνη πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ.

29 έδειξαν τα νύχια τους:

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον ακούγεται, θα το αναζητήσω

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Αργεντίνε όπως σε λέει και ο tantoguanto πράγματι πολλά μπράβο στην ΕΡΤ ωραία ταινία.Ψάξε να δείς την παρακάτω.
25 Watts / 25 Βατ (2001)
Ουρουγουάη
Σκηνοθεσία: Juan Pablo Rebella, Pablo Stoll
Σενάριο: Juan Pablo Rebella, Pablo Stoll
Φωτογραφία: Barbara Alvarez
Μοντάζ: Fernando Epstein
Μουσική: Los Mockers, Exilio Psίquico
Ηθοποιοί: Daniel Hendler, Jorge Temponi, alfonso Tort, Valentίn Rivero, Valeria Mendieta
Διάρκεια: 92
Ασπρόμαυρη
Ένα εικοσιτετράωρο από τη ζωή μιας παρέας εικοσάρηδων στο Μοντεβιδέο. Ένας κόσμος αγοριών γύρω στα είκοσι. Ένα καλοκαιριάτικο Σάββατο, καθημερινοί διάλογοι, μπύρες, τίποτα να κάνεις, άφθονος χρόνος για να χάσεις, επιθυμία να δοκιμάσεις καινούργια πράγματα και να ξανάρθει γρήγορα το Σάββατο. Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τους νεαρούς Juan Pablo Rebella και Pablo Stoll, το 25 Watts, χωρίς να κρύβει τις επιρροές του από τον αμερικάνικο ανεξάρτητο κινηματογράφο, μας μεταφέρει στην ανεμελιά της εφηβικής ηλικίας της μεσαίας τάξης, σ΄ ένα προάστιο του Μοντεβίδεο κατά την διάρκεια μιας μέρας, σε μια ταινία που δεν συμβαίνει τίποτα αλλά καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το τέλος. Η ταινία πήρε το βραβείο Tiger στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ, το 2001.

Ανώνυμος είπε...

Kαλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Μην το λες! Έχουν υπάρξει 2-3 φορές που είπα χαλάλι για την ΕΡΤ!
Πάντως δύσκολα βρίσκεις τέτοιες ταινίες σε video club, προτιμούν αυτές που πουλάν...
Καλημέρα Apo μου!

Ανώνυμος είπε...

Δεν την είδα, αλλά ελπίζω να την βρώ.

Ανώνυμος είπε...

την πλάτα κεμάδα πρώτα που είναι και εντόπιο!

Ανώνυμος είπε...

καλό σενάριο φαίνεται ότι έχει. άσε που μου κάνει και σε κάτι από ιψενικό δράμα. well done, ert!

Ανώνυμος είπε...

Ωραία!
Και τώρα που μας είπατε και το τέλος, εμείς τι νόημα έχει να τη δούμε;

(κριτικός κινηματογράφου σου λέει μετά...)

Ανώνυμος είπε...

τώρα συγνώμη....για να καταλάβω....ΜΑΣ ΕΙΠΕΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ;;;;

Ανώνυμος είπε...

Περνάω μια περίοδο τελευταία που θέλω να βλέπω "μικρές" και "διαφορετικές" ταινίες. Επειδή αποκλείεται να την βρω σε βιντεοκλαμπ εδώ, εναποθέτω τις ελπίδες μου στο torrentz, που πολλές φορές με βοήθησε να βρω παλιές ή σπάνιες ταινίες.

Κάτι για την ΕΡΤ: Δεν είναι εξαίρεση η προβολή του "Whisky", αλλά ο κανόνας. Παρασκευές, Σάββατα, Κυριακές, πιθανότατα και άλλες μέρες, η δημόσια τηλεόραση παίζει εξαιρετικές και σπάνιες ταινίες.

Ανώνυμος είπε...

Δεν πιστεύω να μας είπες το τέλος...; Πρέπει να έχει και συνέχεια το πράμα έτσι;;
Πολύ μου άρεσε .. θα την ψάξω κι εγώ!

(εγώ τώρα γιατί ταυτίστηκα με την Μάρτα μου λες;)

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι που με ενοχλεί που μας είπες το τέλος (θα σε ρωτούσα ούτως ή άλλως) Είναι που το happy end που θα ήθελα ιδανικά να έχει, μένει μετέωρο και ποιός ξέρει με βεβαιότητα να μου πεί που στο καλό πήγε η Marta (στη Βραζιλία λεω και δεν θέλω οχι!)?

Ανώνυμος είπε...

tovenito, το plata quemada έρχεται τον Απρίλιο από την Αργεντινή. Και μόλις παρήγγειλα και το 25 watts.
Να το δείτε παιδάκια. Και μην ακούτε τον spy (ας όψεται που δεν μπορώ να πω περισσότερα...), αλλά το τέλος είναι όπως θέλει να το ερμηνεύσει ο καθένας. AΡΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΑ!
Γιατί Μανιταράκι μου ταυτίστηκες με την Μarta??
Γενικότερα μιλώντας για την Ουρουγουάη: είναι μια περίεργη χώρα, ακόμα πιο μελαγχολική από την Αργεντινή (φαντάσου), με εμφανή παντού την εγκατάλειψη και τη μοναξιά. Θυμίζει λίγο ακριτικά νησιά του Αιγαίου: οι νέοι την εγκαταλείπουν και έχουν μείνει όλοι οι ηλικιωμένοι με τις αναμνήσεις τους. Αυτό φαίνεται πολύ και στη συγκεκριμένη ταινία.

Ανώνυμος είπε...

τώρα τι κατάλαβες που μας έφτιαξες κι άντε να την βρούμε την ταινιούλα; ;)

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρουσα ακούγεται. Την σημειώνω :-)

Ανώνυμος είπε...

Thanx gia to post, de tha iksera kan gi'ayti tin tainia an den egrafes. Endiaferousa akougete, kai poly realistiki. Exei vgei se dvd? Exei elliniko titlo i ton exoun afisei opws einai?

Ανώνυμος είπε...

H ταινία φαίνεται αρκετά ενδιφαφέρουσα, αλλά βρε καρδιά μου καλά τα λέει ο Kατά(σ)κοπος...τι μας είπες το τέλος...χαχαχαχαχα!!!!

Ανώνυμος είπε...

την ειδα και εγω, αλλα καταλαβα μερικα σημεια αλλιως:

1. Ο Jacobo, τη τελευταια μερα κερδισε ενα μεγαλο ποσο στο καζινο και το εδωσε στη Μαρτα, εξου και η τελευταια δε ξαναπατησε στη δουλεια. Μου δωθηκε η εντυπωση οτι ο Jacobo το περιμενε κατι τετοιο να συμβει.

2. Η Marta εδωσε ενα χαρτακι στον Herman στο αεροδρομιο πριν φυγει, που εγω τουλαχιστον το εκλαβα σαν προσπαθεια της να του εξηγησει τη φαρσα του αδελφου του (φυσικα και δεν επιμενω στην αποψη μου).

Για συστησε και αλλες ταινιες...Ειδα ηδη καποιες στα σχολια, θα τις ψαξω....

Ανώνυμος είπε...

exofthalmi, my point exactly!!!! Είπα και στα άλλα παιδάκια ότι ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (oύτε όμως εσύ το είπες, καθότι, υπάρχουν πολλές εξηγήσεις) ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΈΨΑΝΕ...
(αλλά πήραν το μέρος του spy)

Θέλεις ταινίες; Από την Ουρουγουάη ήδη ανέφερα μία.
Τι είδους θέλεις; Πέρα από τις κλασσικές (Εννιά Βασίλισσες, ο Πατέρας της Νύφης), υπάρχουν δεκάδες με τη Δικτατορία και τα βασανιστήρια. Προσωπικά έχω κουραστεί να τις βλέπω: Μερικές χαρακτηριστικές Garage Olimpo, La Historia Oficial (υποψήφια για Όσκαρ).
Θεϊκή ταινία: Historias Minimas (road movie, εξαιρετικό).
Κλασσική ταινία, αλλά πολύ παλιά: Esperando La Carroza.
Tαινία για τον Πόλεμο των Μalvinas: Los chicos de la guerra.
Και φυσικά το Plata Quemada, που δεν έχω δει ακόμα ούτε εγώ.
Φτάνουν για αρχή; Μετά θα σου πω και για το κορυφαίο σίριαλ, αλλά πρέπει να ξέρεις ισπανικά ρε γαμώτο...

Ανώνυμος είπε...

Μετά το σημερινό που του έκανα και να ανησυχώ για τη σωματική του ακεραιότητα...όλο το μέρος του Spy θα παίρνω. Πετάει ο γάιδαρος...;;; Πετάει!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Όσο για την ταινία, ναι το ποσό της το έδωσε και το σκέφτηκα και εγώ ότι εκεί πήγε η απουσία της, αλλά από την άλλη, νομίζω ότι ο Don Jacobo ζούσε γενικά στην κοσμάρα του για να το καταλάβει. Αν θυμάσαι τον τρόπο που κοίταξε το κενό (όταν πήγε να ανοίξει το μαγαζί μετά την εκδρομή) είχε και λίγη έκπληξη.
Το χαρτάκι δεν το ανέφερα, αλλά μπορεί και να του εξηγούσε ότι τον γούσταρε. Μπορεί τη φάρσα να του την εξήγησε όταν πήγε στο δωμάτιό του.
(τώρα θα με βρίζει ο spy και θα έχει και δίκιο..)

Ανώνυμος είπε...

Να την αναζητήσουμε με τον συγκεκριμένο τίτλο ή θα έχει "υποστεί" ελεύθερη μετάφραση;
Θα την ψάξω! :)

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά, δεν φαντάζομαι να έχει μεταφραστεί. Ειλικρινά. Αλλωστε, η λέξη έτσι κι αλλιώς, δεν είναι ισπανική.
Το πιο πιθανό είναι σε κανά μεγάλο DVD Club ή στο ίντερνετ.

Ανώνυμος είπε...

χα! εγώ διάβασα το μισό ποστ για να μη μάθω το τέλος!. Αλλά επειδή είμαι τυφλά υπέρ του Apos να πω ότι σε ΟΛΕΣ τις ταινίες που προλογίζουν στην τηλεόραση, αναφέρονται στους συμβολισμούς του τέλους, στην κάθαρση που επέρχεται, στην ανατροπή των δεδομένων κλπ. Οπότε πάντα γίνεται αναφορά στο τέλος. Άρα ο Apos τα λέει τέλεια. (αλλά εγώ το υπόλοιπο ποστ δεν το διαβάζω :Ρ).

Ανώνυμος είπε...

ναι το είδα και γω.
Υπέροχη.Έχουν πάντα κάτι αυτές οι νοτιοαμερικάνικες ταινίες, που ξεκινάει με ελαφρια πικρίλα και σε φαρμακώνει στο τέλος.
Ακόμα και οι πιό "χαρόυμενες¨".
Χαλάλι και το φαρμακωμένο όνειρο της νύχτας, γιατι τέτοιες ταινίες εν τω μέσω της νυχτός δεν παίζονται κυρά ΕΡΤ.
δ

Ανώνυμος είπε...

Sos único Apos!!! Sos el mejor embajador de Argentina y de la ROU en Atenas.

Desde ya te digo que 25 Watts es tuya.

Ανώνυμος είπε...

lo de los Orientales, no se cheee! dado q las papeleras todavia estan ahi!
Gracias por la otra peli.

Ανώνυμος είπε...

Ta Ellinika mou todavía no da para tanto...Qué pasa con "Plata quemada"? La viste? Sino te la consigo...

Ανώνυμος είπε...

Aun no la he visto, si la tenes, de puta madre.
Pero por ahi la consigo, no te hagas problema, che.